Gra LOST RPG

Sol

Z wrażenia aż się zawiesił. No tak, Dean najpoważniejszą sprawę potrafił obrócić w dziecinne przepychanki.
- Jerk - odparł, bo duma nie pozwalała mu milczeć.

Nina

Stłamsił w sobie chęć trzepnięcia go w głowę, jak zwykł to robić kiedy Sam kopał go lub deptał mu stopę, chcąć powstrzymac przed powiedzeniem czegoś.
No, to sobie wyjasniliśmy. zakpił.

Sol

Przewrócił oczami, kręcąc głową.
- Jesteś niemożliwy - powiedział z niedowierzaniem.

Nina

Jestem Winchesterem, to się rozumie samo przez się. odparł lekko.

Sol

Popatrzył na brata i miał zamiar dodać coś w stylu 'ja też jestem Winchesterem', ale sobie odpuścił.

Nina

Zresztą, stary, ty też jesteś. I Winchesterem i niemożliwy. Te twoje rumieńce... przewrócił oczami.

Sol

Te jego rumieńce. Sam zaklął, oczywiście w duchu, bo gdzieżby śmiał przeklinać na głos, jeszcze ktoś by usłyszał i zemdlał z wrażenia.
Otworzył usta i zamknął je za chwilę, tylko po to, żeby otworzyć je ponownie.
- Każdy się czasami rumieni - powiedział obronnym tonem.

Nina

Ja nie. odpowiedział prostodusznie. Ty za to zdecydowanie za często...

Sol

- Przecież nic na to nie mogę poradzić - żachnął się.

Nina

Jesteś za bardzo pruderyjny. orzekł fachowo. Dziewczyna w bieliźnie, to dziewczyna w bieliźnie, a nie nie-wiadomo-co.

Sol

- To było krępujące! - zaperzył się. - I nie jestem pruderyjny.

Nina

Nie jesteś? Daj mi chociaż jeden dowód na to, ze nie jesteś...

Sol

Zarumienił się. Przecież nie będzie Deanowi opowiadał o szczegółach jego życia z Jessiką.
- Miałem dziewczynę - przypomniał mu. - I możesz mi wierzyć na słowo, że wiem, że łóżko nie służy tylko do spania - dodał ironicznie.

Nina

Dajmy temu spokój. stwierdził, widząc rumieniec Sama.

Sol

Pokiwał skwapliwie głowę.