Gra LOST RPG

Wilk

Chcemy zobaczyc co stanie sie gdy kod nie zostanie wprowadzony na czas. wyrzucil z siebie na jednym oddechu.
Odliczanie zblizalo sie juz do konca.
Prosze, Troy. Tutaj jest niebezpiecznie. dodal nieco nerwowym tonem.

Troyon

-Co? Przecież to... nie możecie. - wyrzuciła z siebie, zerkając na zegar.

Wilk

Chcial rzucic jakims bardziej przekonujacym argumentem, ale jak tylko otworzyl usta, odliczanie dobieglo konca.

narracje prosze. nie pamietam jak to dokladnie bylo.

Nina

[nar]Zegar dobił do końca, a zamiast cyfr pokazały się na nim hieroglify. Troy - usłyszałaś, ze coś się trzęsie za tobą, jakby odgłos przy trzęsieniu ziemi. Odwróciłaś się i w ostatniej chwili uskoczyłaś przed lecącą na ciebie metalową lampką.
Po chwili pomieszczenie zaczęło przypominać sajgon, w koło pełno latających przedmiotów i takie tam.[/nar]

Troyon

Zaklęła, zakrywając głowę rękoma.

Wilk

Jak narazie wszystko dookola zaprzeczalo slowom filmowego azjaty.
To tylko chwilowe. zapewnil obiecnych.

Nie! krzyknal nagle przegladajacy do tej pory wydruk, Des Simon, to ja rozbilem wasz samolot.

Nina

[nar]Troyon - uskoczyłaś tak, że strąciłaś monitor. Błysnęło, trzasnęło i to by było na tyle w kwestii sprzętu.[/nar]

Troyon

Wlepiła wzrok w popsuty komputer, po czym podniosła przerażone spojrzenie na Simona.

Wilk

Przysunal Simonowi wydruk pod nos. Wskazal palcem miejsce gdzie 'System Failure' napisane bylo ciegiem przez kilka linijek. Obok widniala data i godzina ich rozbicia.

Wiecej mu nie bylo trzeba. Ten sam komunikat powtarzala w kolko kobieta z glosnika. Zerknal na Troy, zepsuty komputer i zaklal.

Desmond nie tracac wiecej czasu wybiegl z pomieszczenia.

[wychodzi: Des]

Troyon

-Co teraz? - przekrzyczała ogólny zgiełk i rozejrzała się nerwowo po pomieszczeniu.

Wilk

Simon westchnal opierajac sie tylkiem o stol, na ktorym znajdowal sie oniegdaj komputer. Wiedzial, ze uciekanie nie ma sensu. Cokolwiek mialo sie teraz stac, na pewno nie ograniczy sie do samego bunkra.
Usmiechnal sie krzepiaco do Troy.
W razie gdyby to byl koniec... wykrzyczal ... milo bylo cie znac.

Wpadl do srodka i bez slowa przelecial przez pomieszczenie. Juz chwile pozniej znajdowal sie pod podloga.

Troyon

Uchyliła się przed kolejnym nisko przelatującym przedmiotem, po czym spojrzała na Simona nie wiedząc co powiedzieć.

Wilk

Usmiechnal sie ponownie i zaczal gwizdac pod nosem by ukoic nerwy.

O malo co nie rozlupujac sobie glowy o niski strop, dopadl do stacyjki. Wyciagnal reke z kluczem jednoczesnie podnoszac klapke. Oto umieral jako anonimowy bohater, oddajac zycie za reszte swiata. Usmiechnal sie ironicznie pod nosem.
Wlozyl klucz do stacyjki. Teraz jego mysli skierowaly sie w zupelnie inna strone.
Kocham cie, Penny...
Przekrecil.

Nina

[narracja]Rozległ się potworny dzwięk, oślepiło Was białe światło i wszyscy straciliście przytomność a biedny mały bunkier zakończył swój żywot implodując.[/narracja]
[Zamykam dział Bunkier, postacie do odszukania w dżungli za kilka godzin]