Gra LOST RPG

Imbir

- Powiedziałam, ze kawa jest dobra. Naprawdę - zapewniła, bo nie wypadło to zbyt przekonująco.

Sol

- Nie lubisz? - podłapał.

Imbir

- Skądże, uwielbiam... - skłamała, ale mimo, że była w tym dobra, to teraz nie miała do tego werwy i jej próba wypadła dość blado.

Sol

- Każdy lubi to, co lubi - odparł z uśmiechem. - Dla mnie kawa to codzienność. Potrafi mnie trzymać na nogach przez dobre kilka godzin.

Imbir

- Szczerze mówiąc, wolę herbatę - poddała się. - Niektórzy ludzie się nawet ze mnie nabijają. Co? Wolisz herbatę? A co ty, dziecko jesteś? Dobrze, że mleka z butelki nie pijesz... - ostatnie zdania wypowiedziała przedrzeźniając jednego z jej znajomych. Skrzywiła się i zaczęła zakopywać drugą stopę Sama.

Sol

Rosnące kopce piasku na jego stopach zaczynały go wprawiać w lekką konsternację.
- Herbatę też lubię. I to normalne. Nie jest powiedziane, że kawa jest napojem dla dorosłych.

Imbir

- I ja to wiem, i ty to wiesz, ale niektórzy tego nie wiedzą... - mruknęła.
Nagle roześmiała się na całe gardło.

Sol

- Co? Powiedziałem coś śmiesznego?

Imbir

- O mój Boże! Twoja mina... Zabójcza. Bardzo przeszkadzają ci te kopce? Zawsze zakopywałam tak moją siostrę, a co dziwniejsze, ona też miała taki wyraz twarzy!
Bądź co bądź, Sammy była bardzo żywiołową istotą i często wpadała na genialne, w jej mniemaniu, pomysły. Na przykład zakopanie swojej siostry... razem z głową.

Sol

- Ach, to - stwierdził z uśmiechem. - Nie, w porządku, to tylko piasek.

Imbir

- To dobrze. Nie lubię piasku, naprawdę go nie lubię. Jest lepki i... piaszczysty - wykrzywiła się do drobinek.

Sol

- Mi nie przeszkadza, dopóki nie muszę na nim spać.

Imbir

- A jeszcze gorzej jest jak się wyjdzie z wody. Nie wiem, chyba będę sobie owijać stopy liśćmi palmy w wodzie, zanim wyjdę na ląd - zrzędziła dalej, jakby nie zwracając uwagi na komentarz Sama. Żeby nie skłamać, często jej się to zdarzało.

Sol

- Da się wytrzymać - odparł z lekkim uśmiechem.

Imbir

- Po prostu nie da się wytrzymać!
Właśnie kończyła uklepywanie drugiej nogi Sama, teraz zabrała się do kształtowania palców, pięt i konturów. Po chwili skończyła pracę.
- Ale masz śliczne stopy! Poczekaj, nie ruszaj się, zaraz zrobię ci zdję... - zasępiła się. - Nie zrobię ci zdjęcia.