Gra LOST RPG

nilme

Uśmiechnął się tylko.

[wychodzą: Nina i Boone]

Mateo Trunk

Wszedł z radością na twarzy do kuchni i ze swoim notatnikiem w ręku
Kto chce przeczytac? Prawie że krzyknął z radości

Marshall

Uniósł wysoko brwi i zignorował Willa.

Arno

Leo tak samo. Wziął go za jakiegoś czubka i nadal jadł swoją porcję śniadania spoglądając ukradkiem na zaspanych rozbitków.

Nina

- Ja się nie znam na wierszach... - powiedziała Eden i dokończyła jedzenie. - Ale możesz przeczytać na głos.

Arno

-Dziękuję - powiedział uśmiechając się; wstał i zaniósł swój talerz do zlewu i usiadł znów przy stole i zaczął popijać kawę, którą przed chwilą sobie zrobił, posłał Eden zdziwione spojrzenie, po czym spojrzał na wzburzone morze...

Marshall

Jęknął cicho, ale nic nie powiedział.

Nina

Spojrzała na Setha i posłała mu ładny uśmiech, mówiący coś w stylu 'Przeżyjesz'.

Marshall

Również spojrzał na Eden. Tylko że on uniósł brwi i wywrócił oczkami.

Nina

Puściła Sethowi oczko i zwróciła się do Willa.
- To czytasz czy nie?

Arno

Ni z tego ni z owego spytał Eden :
- Lubisz tańczyć? - i posłał jej oczko.

Mateo Trunk

Will szczerze nie spodziewał się, że ktoś go będzie chciał słuchac. Wziął więc głęboki oddech i powoli, spokojnie zaczął czytac swoje dzieło na temat wyspy

***

Jak by nazwac miejsce naszej zguby, naszej śmierci, naszej chwały
rozszarpani przez niedźwiedzie, w samolocie roztrzaskani.
Tu powoli wymieramy, naszej wyspie hołd składamy.

Tutaj nie ma zdrady, ni miłości
Jest nadzieja pełna złości.

wspólnie w grotach tu mieszkamy, albo w bunkrach lub na plaży
Krótki tutaj żywot mamy, bardzo często umieramy...

Dnia któregoś wzejdzie słońce i wybawi nas z obresji,
w naszym świecie znalezieni, choc na zawsze odmienieni...

Po skończeniu odrazu wyrwał I jak? Może coś poprawic? Co powiecie? Mówiąc ściślej myślał że lawina jego pytań naprawdę ich zasypie...

Arno

- Nawet, nawet - skwitował Leo - A i nie obresji tylko opresji - zaśmiał się cicho pod nosem - Ale i tak musisz popracować... - dodał na końcu...tak; był złośliwy.

Mateo Trunk

Oh, a dzięki za poprawkę. Hmmm nie zauważyłem tego. A wy co sądzicie? Spytał wzrokiem Eden i Setha.

Aisha

Jako, że Eve zupełnie nie znała się na poezji, nawet nie wysiliła się by posłuchać wiersza. Jadła spokojnie swój makaron, zagłębiona we własnych myślach.