Gra LOST RPG

Aisha

-Eden!- wyszczerzyła się identycznie jak przed chwilą zrobiła to Eden, po czym puściła jej oczko i spojrzała na Matea.

-A kto tu chodzi z siekierami?- zapytała, bo ostatnio wypadła trochę z akcji w obozie.

Mateo Trunk

Skończył jeśc. Wyjął z kieszeni notesik i zaczął coś bazgrac... Wiersz. wiersz, który budził tak wiele wspomnień. Nie patrząc na nikogo sięgnął do drógiej kieszeni i wyjął zdjęcie... Swoje zdjęcie i kogoś jeszcze. Rozczulam się pomyslał i schował zdjęcie.

***

Jak by nazwac miejsce naszej zguby, naszej śmierci, naszej chwały
rozszarpani przez niedźwiedzie, w samolocie roztrzaskani.
Tu powoli wymieramy, naszej wyspie hołd składamy.

Dnia któregoś wzejdzie słońce i wybawi nas z obresji,
w naszym świecie znalezieni, choc na zawsze odmienieni...[/i]

Mateo Trunk

Chodziło o Sawyer'a. Straszy mnie w snach, nawiedza dniami. Prześladuje, męczy, trapi... Za dużo poezji

Aisha

-o...- odparła elokwentnie- przykre- dodała i zajęła się jedzeniem.

Nina

- Tym bardziej nie chcę tego słuchać - dodała pod nosem i jakoś odechciało jej się jeść.

- Nie szturchać mnie, kiedy jem! - wydarła się, bo wskutek szturchnięcia, prawie się udusiła.

Marshall

Popatrzył z politowaniem na Willa i wrócił do jedzenia.

Mateo Trunk

Pójde do siebie. Wiecie mam wenę itp. To do zobaczenia potem i wyszedł wciąż się chwiejąc i cały czas coś pisząc. Will zapomniał o bólu...
[Wychodzi Will]

nilme

[wchodzi: Boone]

Od razu zauważył Ninę.
- O, tutaj jesteś - zwrócił się do niej.

Nina

Podniosła wzrok na Boone'a, którego - zdawało jej się - nie widziała wieki. Uśmiechnęła się do niego i przełknęła jedzenie.
- Hej, szukałeś mnie? - zdziwiła się.

nilme

- Tak - rzucił i zrobiło mu się trochę głupio. - Ee... zjadłaś?

Nina

- Kończę - odparła i dokończyła jedzenie. - Coś się stało? - zapytała, upijając łyka kawy.

nilme

- Chciałem po prostu porozmawiać - odpowiedział już bardziej pewny siebie.

Nina

- Zgaduję, że na osobności? - uśmiechnęła się lekko.

nilme

- No raczej - 'oduśmiechnął' się.

Nina

Wstała i odstawiła talerz.
- Dzięki za śniadanie... Eee... Leo - powiedziała grzecznie i biorąc kubek z kawą podeszła do Boone'a. - Chodźmy się przejść w takim układzie - rzuciła, chwilowo zapominając o bluzie Setha, której rękawy były za długie o dobre kilkanaście centymetrów.