Gra LOST RPG

Wilk

Musisz popracowac nad tlumieniem emocji.
Wciaz usmiechal sie probujac dodac jej otuchy.
Nie mozesz sie wszystkim tak pzrejmowac. Na swiat trzeba patrzec z dystansu.

Sal

Ja się nie przejmuję. Ja po prostu wysiadam psychicznie, do cholery.
odniosła głowę i spojrzała na niego.
Rozumiesz? Nie daję rady. Ja, do jasnej cholery, nie daję rady. Ojciec by mnie wydziedziczył ostatnie zdanie wypowiedziała z krzywym, ironicznym uśmieszkiem.

Wilk

Jestes ofiara swojego wychowania. Za duzo od siebie wymagasz stwierdzil Simon Zapomnij o ojcu, czego cie uczyl, co ci wpajal. Byl starym, rozgoryczonym czlowiekiem. Nie zawsze mozna byc twardym. Czasami trzeba sie wyplakac.

Sal

Ponownie oparła podbrodek na jego ramieniu, tym razem już bez cięzkiego wzdychania i szlochania w gratisie.
Dzięki. powiedziała cicho. Za to że jesteś. I w ogóle.

Wilk

Nie ma sprawy szepnal W koncu ja tez czerpie z tego kozysci.
Oparl sie wygodniej o pien palmy.
Wiesz co? Jednak cie nie zjem...

Sal

Uśmiechnęła się szerzej i udała pełne ulgi zaskoczenie.
Nie? Co w takim razie zrobisz, o panie? spytała zaczepnie.

Wilk

Wzruszyl ramionami.
Wyglada na to, ze po prostu bede. W koncu to potrafie robic najlepiej.
Usmiechnal sie lekko wbijajac wzrok w sciane namiotu.

Sal

Uśmiechnęła się i oparła policzek o jego ramię.
Dopiero teraz, kiedy emocje zacyznały opadać, znowu poczuła się głodna.
Właśnie sobie przypomnialam, że od switu jade na kawałku mango. mruknęła w przestrzen.

Wilk

Naprawde? Niezle sie trzymasz.
Simon podniosl sie na kleczki.
No to chodz. Przeciez nie chcemy, zebys zaraz z glodu padla.

Sal

Niechętnie wyprostowała się i spojrzała na odchylone wyjście z namiotu. Nie chciała wracać do jaskiń. A gdy czegoś naprawde nie chciała, nie dało się jej to w żaden sposób wyperswadować.
Ale nie na dzika, co? Mięso o tej proze jest cholernie niezdrowe. powiedziała, siląc się na wesoły ton.

Wilk

W sumie to nawet zrozumiale. kto, po takiej klotni i burzy emocji chcialby wracac na pole boju. Mimo to westchnal cicho. Wygladalo na to, ze ominie ich goraca, soczysta pieczen z dzika.
Chyba masz racje... To jak, owoce?

Sal

Jak chcesz, to wróć do jaskiń. powiedziała, słysząc jego ciężkie westchnięcie. Wygrzebała się z namiotu, oparła na kuli, wstała dosyć chwiejnie i oparła się plecami o palmę.
Jeszcze nie jestem taką kaleką, zeby nie zerwac sobie banana.

Wilk

Nie chce.
Simon wolal uciac dyskusje zanim dojdzie do kolejnej sprzeczki.
Poza tym jak masz zamiar wspinac sie na palce ze zlamana noga? Zebami?

Sal

Rzęsami. Nie zpaominaj, ze jestem wszechstronnie uzdolniona. uśmiechnęła się zaczepnie i wykonała chwiejny krok w jego stronę.
To jak? Idziemy?

Wilk

Tak... Jak ja mogelm o tym zapomniec? mruknal usmiechajac sie lekko.
No dobra, oprzyj sie na moim ramieniu, to tylko kilka krokow stad.
Gdy tylko Polly wykonala jego polecenie ruszyl powoli w kierunku skraju dzungli.

[wychodza: Simon i Polly]