Gra LOST RPG

Marshall

- Już wchodzę - powiedział Marshall, odwracając się, podnosząc Polly i przewieszając ją sobie na barku.
- Darmowa taksówka do wody - powiedział wchodząc do oceanu.

Sal

Polly przyjęla przerzucenie samej siebie przez barki Marshalla piskliwym śmiechem.
Puszczaj mnie, do cholery nakazała z rozbawieniem

Marshall

- Mowy nie ma - powiedział Marshall wchodząc do wody po pierś i biorąc Polly na ręce niczym pannę młodą.
- Teraz cię wreszcie utopię - stwierdził z szaleńczym śmiechem.

Sal

Cholera no, Marshall Polly obrzuciła wodę nieufnym spojrzeniem.
Pozbędziesz się tak kochanej i pięknej istoty jak ja?

Marshall

- Chyba nieeee - powiedział powoli Marshall, stawiając Polly na ziemi czy też dnie czy też mule czy też jak to nazwać.

Sal

Woda kryla ją mniej więcej do ramion. Odetchnęła kilka razy i - kiedy była pewna, że stoi na w miarę stabilnym gruncie - wypuściła trzymane dotad kurczowo dłonie Marshalla.
I co dalej? Bedziesz mnie uczył pływać?

Marshall

- Od biedy - westchnął Marshall, a potem nagle uśmiechnął się tym swoim bezczelnym uśmiechem i powiedział:
- Chociaż wolałbym się z tobą kochać w oceanie...

Sal

Czy każdy rodzaj kontaktów na linii ja-ty musi ci sie prędzej czy pozniej skojarzyc z seksem? spytała, unoszac prawa brew w geście niesmaczenia.

Marshall

- Przepraszam - uśmiechnął się Marshall, choć bynajmniej nie wyglądał na skruszonego. - Takie już mam głupie teksty... To co, chcesz się uczyć pływać?

Sal

Chcę to zdecydowanie za dużo powiedziane stwierdziła, wbijając sporjzenie w wodę.

Marshall

- Najlepiej się uczy, gdy ktoś cię wrzuci na głęboką wodę - stwierdził Marshall. - Ja właśnie tak się nauczyłem...

Sal

Nawet. Nie. Próbuj. Ostatni raz gdy ktoś w mojej obecnosci wrzucał kogoś na głęboką wodę, kostinica dostała trupa gratis.

Marshall

- Daj spokój, nie zrobiłbym tego - żachnął się Marshall.
--Ale ja się tak nauczyłem-- dodał w myślach.

Scheat

[przychodzi: Flor]
W bunkrze było nienaturalnie cicho, już odwykła od ciszy, zwykle na wyspie coś szumiało, szeleściło, ludzie krzyczeli, albo się śmiali..
Teraz delektowała się spokojem, popatrzyła w lustro, wyglądała jak człowiek z buszu, ale czysty i ubrany w wyprane ubrania człowiek z buszu, ponadto człowiek z buszu, który jest zadowolony z blizny biegnącej przez pół policzka i z worów pod oczami..
Tak, ludzie z buszu byli stosunkowo dziwni.
[wychodzi: Flor]

Sal

Mam nadzieje. mruknęła. Odetchnęła kilka razy i przechylila głowę w tył, moczac włosy.