Gra LOST RPG

Mateo Trunk

Oboje wiemy, że to kłamstwo, ale niech będzie, że jest jak powiedziałaś. Powiedz mi więc jak stąd można uciec. Nie macie tu helikopterów lub czegoś innego? Np. gdzie trzymacie jacht Desa? przecież musicie miec inne łodzie. Widzisz mnie zależy bardziej niż innym na powrocie. Powiedziec ci dlaczego?

Nina

Nie odpowiedziała, ale uniosła brwi pytająco.

Mateo Trunk

Nauczyłem się czgoś. Kto by pomyślał, że można się czegoś nauczyc na zdziwaczałej wyspie. Zrozumiałem błędy które w życiu popełniłem. Najbardziej żałuję za jeden. Wiesz jaki. Żałuję że to właśnie ja zabiłem moich rodziców. Jestem niewdzięcznikiem, prawda? I nie mów że o tym nie wiedziałaś. Will zaczynał wyglądac jakby miał zaraz wybuchnąc. Był już daleko poza granicą swoich wytrzymałości psychicznych na co wskazywała ta rozmowa.

Nina

- Każdy z nas, którzy utknęli na tej wyspie chce się stąd wydostać. I nie możesz mówić, że masz do tego większe prawo, albo chcesz tego bardziej niż inny - odparła spokojnie.

Mateo Trunk

Nie rozumiesz mnie. Ściga mnie mafia, zabiłem rodziców, wydałem swojego najlepszego przyjaciela. Chce odpokutowac. zresztą, pojawiła się w jego oku łza rownie dobrze mogę zakończyc swój żywot na tej pieprzonej wyspie. I czemu niby mówisz, że też stąd chcesz uciec? Prezcież to twój dom. Mam racje, czy jak zwykle czegoś nie wiem?

Nina

- Will, nie jestem księdzem. Nie musisz mi się spowiadać. I nie wymagaj ode mnie, żebym ja to robiła - odpowiedziała nadal spokojnie.

Mateo Trunk

Widzisz, nie umiem. Myślałem, że nas uratują, że jesteśmy na najzwyklejszej wyspie i... i... nie wytrzymał. Emocje były silniejsze. Łzy popłynęły po policzkach. Ja po prostu nie dam rady. Widzisz jesteś pierwszą i jedyną osobą której coś o sobie powiedzałem. I tak bym to komuś powiedział, a wypadło na ciebie. Sorki, że ci życie zatruwam swoją obecnością..

Troyon

[przychodzi: Jack]

Podszedł i obrzucił uważnym spojrzeniem najpierw Willa, a potem Juliet.
- Wszystko w porządku? - zapytał.

Mateo Trunk

Cześc Jack. Nic sie nie stało ja tylko ... rozmawiałem. Jak chcecie to ja już pójdę wybrzdąkał robiąc co chwile przerwę na pociągnięcie nosem. Jak dziecko...

Spojrzał jednak na Jacka z prośbą w oczch aby go nie wyganiał.

Nina

Dziękując Trójcy za wybawienie, podniosła się z piasku.
- Will, nie sądzę, żebym była odpowiednią osobą do zaprzyjaźniania się. Zwierzyłeś mi się tylko dlatego, że doszły do ciebie jakieś plotki - powiedziała cicho, niczym oaza spokoju, po czym spojrzała na Jacka.

Troyon

Odwzajemnił spojrzenie Willa i skinął mu pocieszająco głową. O cokolwiek chodziło, jakoś nie chciał się w to mieszać. Przeniósł wzrok na Juliet i uniósł pytająco brwi.

Mateo Trunk

Tak, więc uważając rozmowę za zamkniętą Will wstał i powlukł się w tylko sobie znanym kierunku. Wcześnie jednak powiedział coś na kształt "Dzięki za rozmowę" i poszedł

[WYchodzi Will]

Karl Erich von Ansbach II

Spacerował tak już od kilku dni. Był zupełnie wycieńczony, jego garnitur teraz wyglądał jakby wyciągnięty prosto z sokowirówki, z brodą do pasa i włosami jak u hippisa mógłby spokojnie wystąpić w kolejnej ekranizacji przygód Robinsona Crusoe. Dawno już stracił nadzieję, że spotka na tej wyspie jakieś życie.

Ten dym, te odgłosy, rozmowy, czyżby mój mózg po raz kolejny płatał mi figla?

[Karl Erich zemdlał]