Gra LOST RPG

Nina

Plaża na pierwszy rzut oka niczym nie wyróżniająca się od innych. Jednak zaraz, gdy tylko dopłynęliście do brzegu, poznaliście, że to nie wasza część wyspy. Po prawej stronie widzieliście skały, o które z powodzeniem możnaby się roztrzaskać, na wprost, zaledwie pięćdziesiąt metrów od was, rozciągała się nieszczęsna dżungla.

Sol

[przylaza: sawu, simu, michu]

Wyszli na brzeg najszybciej, jak się dało, oddychając głęboko. Mieli ochotę paść na piasek i leżeć tak co najmniej kilka godzin, żaden z nich jednak tego nie zrobił, tylko Michael zachwiał się trochę na nogach. Sawyer oparł ręce na biodrach i rozejrzał się po otoczeniu. No to jesteśmy, panowie.

Wilk

Witaj w domu James. mruknal ponuro do stojacego tuz obok blondyna.
Zaslonil dlonia razace w oczy slonce i spojrzal ponad drzewa, na gory.
Nie unikniemy malej wspinaczki. Chyba, ze chce wam sie isc dookola.

Sal

[nie mam weny, ludzie -.-]

[nar]
Po chwili odpoczynku ruszyliście powoli w kierunku dzungli.
Po chwili okazało sie, ze był to najgorszy pomysł z możliwych.
W gaszcz, traw i drzew - z czego tylko się dało - wypadla grupa ludzi z Murzynem na czele. Murzynem nie byle jakim, bo zbrojnym w pokaxnych rozmiarów kij.
Kij, który na długo zapsiał się w pamięci Wonder Boysów, głownie dlatego, ze każdy z nich oberwał nim po łbie zanim zdążył wykonac jakikolwiek ruch defensywny
[nar]

Sal

[nar]
Po upływie niewiadomej ilości czasu obudziliście się w kiepsko urzadzonej, aczkolwiek cholernie przytulnej dziurce w ziemi.
[/nar]

Sol

Kurwa zaklął, rozmasowując skroń i starając sobie przypomnieć, jakim sposobem nagle z plaży przeniósł się do jakiejś cholernej ziemianki.

Wilk

Simon po jakis czasie ocknal sie. Pierwsza rzecza jaka zarejestrowal byl przerazliwy bol glowy, druga fakt, ze wszyscy trzej znajduja sie w jakiejs dziurze.
Ej, zyjesz??

Sol

Ja? zapytał, przekrzywiając głowę. Czy on? dodał, wskazując na Michaela gramolącego się z jego prawej.

Wilk

Machnal od niechcenia reka i usiadl przykladajac potylice do zimnej sciany.

Cholera...
Michael potrzasnal glowa jak pies po kapieli.
Co sie stalo?

Sal

[*evil laughter* a teraz wejście any, mwahaha]

[nar]
Nagle - takie rzeczy zazwyczaj dzieję się nagle i bez uprzedzenia - bambusowa krata (pryzkryta, rzecz jasna, palmowymi liscmi) krata otworzyła się. Murzyn posłal wam sojrzenie wygłodniałego niedźwiedzia, po czym wrzucił do środka nieprzytomną dziewczynę, brunetkę.
[/nar]

Wilk

Spojrzal na dziewczyne jak na rozowego mamuta w zielone ciapki.
Co do...
Niepewnie podszedl do niej na kolanach i przylozyl dlon do jej szyi. Puls na szczescie byl wyrazny.

Sal

Ana własnie na to czekała - na jakiś wyraźniejszy ruch z ich strony. Teraz wystarczyło tylko "odzyskac przytomność" i odegrać zdezorientowaną, biedną ofiarę Zuego Murzyna.
Otworzyła oczy, starajac się, żeby jej ruchy nie były jakoś specjalnie wystudiowane i z dezorientacją omiotła wzrokiem zgromadzenie.
Tylko po to by - na tyle, na ile pozwalał jej zadany na własne życzenie ból w potylicy - poderwać sie i cofnąc nieco bardziej wgłab dziury.

Wilk

Przyjrzal sie kobiecie uwaznie. Sprawiala wrazenie tak samo obolalej i zdezorientowanej jak oni.
Jak sie nazywasz? rozpoczal przesluchanie.

Sol

Podczołgał się do brunetki, która na dobrą sprawę leżała na nieprzytomną. Puls jest? zapytał Simona, zdezorientowany. Był przekonany, że widział ją już wcześniej, przynajmniej przez kilka sekund i na pewno na tej wyspie.

Sal

Powinnam o to samo zapytać ciebie powiedziała - a właściwie: wywarczała - wodzac wzrokiem po ich twarzach.
Ana-Lucia. powiedziała w końcu.