Gra LOST RPG

Orick

Nie poznaję Cię Powiedział Charlie zaskoczony Nie denerwuj się zbytnio... Nie powinnaś Oznajmił troskliwie, po czym skręcił w stronę ścieżki do jaskini

[Wychodzą: Charlie i Claire]

Scheat

[przychodzą: Walt i Michael]
[chyba przystaje cie kochać, pisać mi sie nie chce]
Ojciec i syn wyszli wraz na plaże, oboje zafascynowani możliwością pobyćia razem, chociaż z różnych powodów. U Walta chodziło raczej o wbicie piłki do dołka za jednym uderzeniem.

Wilk

[lamiesz mi serce kochanie...]

Michael przystanal na skraju plazy i rozgladnal sie dookola. Hurleya nie bylo w jego polu widzenia.
Przypomnij mi jak bedziemy w jaskiniach to cos ci pokaze.

Scheat

[wiem, wyznała miłość ->wykorzystała -> rzuciła]
Złożył tłonie w trąbkę i wrzasnął Hurley! po czym odwrócił się do ojca A co mi pokażesz?

Wilk

[mi tez nie chce sie pisac... (zemsta)]

To, co dla ciebie narysowalem.
Michael usmiechnal sie do Walta i ruszyl w kierunku obozu.
Nie wrzeszcz tak, pewnie jest w swoim namiocie.

Scheat

[jak śmiesz]
Walt pochylił sie by pogłaskać Vincenta, który przybiegł na wołanie.
Rysunki? kiedy je namalowałeś?

Wilk

Tak naprawde to rysowalem je od kiedy sie urodziles. Troche sie tego uzbieralo.
Wlasnie weszli w kepe palm oddzielajacych oboz od reszty plazy.

Scheat

Walt zrobił wielkie oczy, ale nic nie powiedział.
Założę się, że trafię za pierwszym razem do dołka zaczął wreszcie na nowo

Wilk

Tak, oczywiscie.
Michael usmiechnal sie i poczochral pieszczotliwie syna
O, widac juz Hurleya.
Jego potezna postac trudno bylo przeoczyc. Siedzial na agorze z kims, kto z daleka przypominal Shannon i jakims gosciem, ktorego widzial zaledwie kilka razy.

Scheat

[o nie, nie, nie! wiem co teraz zrobisz]
Walt z entuzjazmem poszedł w tamtą stronę
[wychodzą: Walt i michael]
[skarbie.. twoja kolej]

Marshall

[przychodzi marszal]

Wbił ręce w kieszenie i powoli ruszył wzdłuż brzegu, gapiąc się pod nogi i błądząc gdzieś myślami.

Marshall

W końcu, łażenie bez celu mu się znudziło. Ruszył w stronę namiotów.

[wychodzi marszal]

Marshall

[przychodzi szan marszal]

Marshall biegł wolno, by dostosować tempo do blondynki. Co chwilę wybiegał do przodu i biegł tyłem albo wyprawiał inne głupoty.
- Jak kondycja? - zapytał Shannon.

Nina

Narazie żyję. I jakos oddycham. powiedziała truchtając i narazie nie dysząc. To jak, masz jakiś wolny kawałek różowego materiału?

Marshall

- Różowego? Raczej nie... - powiedział Marshall, udając smutek. - Ale mogę dać ci koszulę, żebyś zrobiła sobie pelerynę... Biała chyba też może być, co?