Gra LOST RPG

Marshall

Jack z dziwną jak na niego prędkością wyjął pistolet zza paska i wycelował w miejsce, skąd doszedł świst powietrza.
--No pokaż się, czymkolwiek jesteś...--

Sal

polly obróciła się nagle i odruchowo spróbowała wyjąc pistolet zza paska.
--Psia mać!-- warknęła w myślach.
Co to, do cholery? spytała, cofajac sie nieco za Jacka. Może i miała wizerunek twardej, ale jeśli miała do wybory stanie na linii ognia bez broni, a kulenie się za facetem ze spluwą, wybierała to drugie.

Marshall

Jack nie ruszył się z miejsca. Nie miał zamiaru pchać się "pod nóż". Stał i czekał...

Sal

Jack, daj mi pistolet. Na chwilę. Pójdę, i sprawdzę, co to za cholerstwo. zaproponowała Polly, patrząc ze strachem na gęstwinę.
--Cholera, lepiej, żeby to nie była nasza Maskotka.--

Marshall

--Mowy nie ma-- pomyślał Jack.
Przełknął ślinę i sam ruszył w stronę, z której dochodził dziwny dzwięk...

Sal

Polyl spojrzała na oddalające sie plecy doktora zirytacją.
--Gówno mnei to obchodzi, ide z nim.-- pomyślała, ruszajac powoli za Jackiem.

[narracja]
Poczuliście coś jakby wstrząsy, rpzenikajace przez każdmy milimetr kwadratowy wyspy. Polyl chwiciła Jacka odruchowo za ramię, Flor prawie upadła, sam Jack zaś stał jak wmurowany, patrząc przed siebie.
Drzewa nagle zaczęły się po prostu kłaść.
[/color]

Palce Polyl zaciskały sie na ramieniu doktora.
Cholera, cholera, cholera... powtarzała, patrząc z rosnacym przerażeniem na znikajace sprzed ich oczu palmy.

Marshall

Jack nagle odzyskał władzę nad sobą. Odwrócił się na pięcie, popchnął Polly i zawołał:
- Uciekajcie!

Sal

Polly nie była w stanie się ruszyć. Stała i szklanymi oczami wpatrywała się w drzewa które pod wpływem... czegoś, czegoś cholernie dużego i silnego, po prostu znikały z pola widzenia.

Marshall

Jack z niesamowitą siłą chwycił Polly w ramiona i zaczął z nią uciekać co sił. Czuł, że to coś co przerwaca drzewa zaraz go dogoni, jednak nie zatrzymywał się i pędził dalej...

Sal

Poczuła silne szarpnięcie w okolicy ramienia i po chwili biegła, ramie w ramię z doktorem, przeskakując kępy traw i paproci. Nigdy nie była wierząca, ale nagle pocuzła palącą potrzebe pomodlenia sie. Do Wisznu, Boga, Allaha - kogokolwie.

[narracja]
Przez chwilę Coś zdawało sie was gonić. Po kilku mintuach szaleńczego biegu powtwór zmienił taktykę - nagle hałas za wami ucichł, a przed i wokół was zaczęły kłaść się drzewa. I ten nienaturalny, złowieszczy świst, wdzierajacy się do uszu, nieznośny jak rpzejeżdzanie nieopiłowanymi paznokciami po tablicy.[/narracja]

Marshall

Jack poczuł się zdezorientowany...
- Za mną! - krzyknął, zmieniając kierunek ucieczki.

Sal

Pollychwyciła go za ramią.
Jack, to nie ma sensu, do cholery! Gdzie byśmy nie zwiali, to coś i tak nas w koncu złapie! powiedziała, starając sie pohamować drżenie głosu i łzy napływajace do oczu.

Marshall

Jack stłumił przekleństwo cisnące mu się na usta i pociągnął za sobą Polly.
- Szybciej dziewczyno! - powiedział głośno.

Sal

Polly znów pocuzła szarpnięcie, tym razem za nadgarstek. Wyrwała się i stanęła.
Jack, do cholery jasnej, to nei ma sensu, nie rozumiesz tego?! krzyknęła za nim.
Wokół niej drzewa spadały z zawrotną szybkością.

Marshall

Jack zatrzymał się i spojrzał ze zdziwieniem i wyrzutem na Polly. Nie mógł jej zostawić. Cofnął się i stanął tuż przy niej, trzymając broń w pogotowiu...