Gra LOST RPG

Sal

Spojrzala na niego tak, jakby wyciągal w jej kierunku jakiś wyjątkowo obrzydliwy okaz pająka po czym chwyciła jego rekę.
Gwoli scislosci - zlapala go za koniuszki palcow tak, ze w zasadzie trudno to bylo nazwac chwytem.

Wilk

Chwycil ja mocno za dlon wzdychajac przy tym z irytacja. Ustawil sie pod takim katem by nie ryzykowac wybicia barku czy innego powazniejszego urazu i pociagnal Polly do siebie.

Sal

Aua! syknęła, kiedy ona praktycznie poleciala do przodu, zas jej ramię zostalo na miejscu, przesuwając się może o centymetr.
To bolalo.

Wilk

Radze zacisnac zeby. odpowiedzial z usmiechem rozstawiajac nogi nieco szerzej.

Sal

Nie mozesz tego wyjac w mniej karkolomny sposob, do cholery? spytała z nadzieją.

Wilk

Jakos zaden nie przychodzi mi do glowy. odparl szczerzac sie zlosliwie.

Sal

Nienawidze cię. stwierdzila, wzdychając ciężko.

Wilk

Mozesz mi wierzyc lub nie, ale nawzajem.
Zacisnal palce na jej dloni i szarpnal ponownie, tym razem mocniej.

Sal

Miala wrazenie, ze wszystkie kosci wyskakują jej ze stawu barkowego. Zaklęła przeciągle.
Zaklęla jeszcze ra,z kiedy okazalo sie, ze najwyrazniej potrzeba jeszcze jednego szarpnięcia.

Wilk

Nie tracac czasu na zbedne gadanie upewnil sie, ze sila szarpniecia ustawiona jest pod odpowiednim katem i pociagnal ponownie.

Sal

Aua! jęknęła, kiedy ramię wyskoczyło spomiędzy podporek, a ona, zupelnie tak, jakby ktos nagle zwiększyl przyspierzenie ziemskie, poleciala w dol.
To znaczy nie w dol, tylko na Simona.

Wilk

Cholera... wyjeczal gdy dostal Polly w ogolnie pojetego siebie.
Nie majac czasu jakkolwiek zareagowac zaczal powietrzna wedrowke w kierunku podlogo-sciany.

Sal

Złapała rownowagę, przy okazji chwytając się rekawów Simona.
Stoję. poinformowala go slabo, podnoszac glowę na wysokosc jego klatkie piersiowej.

Wilk

Ja nie. wystekal w ogolnie pojeta przestrzen.

Sal

Stoisz stwierdziła, przytrzymując go odruchowo. Uniosła nieco głowę i spojrzała na Simona tak, jakby oczekiwała potwierdzenia swojego stwierdzenia.