Gra LOST RPG

Marshall

- Nie masz się czego wstydzić, uwierz mi - powiedział Marshall. - I bardzo często bywałem nietaktowny...
Zszedł z blatu i stanął przed Niną, wciąż bezczelnie gapiąc się na jej nogi.
- Jeszcze chwilę popatrzę i idę spać...

Nina

[od razu zaznaczam , ze nie są to żadne stringi, tylko takie spodenkowate]
Strzelając fochem o ścianę wypiła ostatniego łyka wody, po czym zeskoczyła z krzesła i obciągając bluzkę możliwie jak najniżej, szybko wyszła z kuchni.
[wychodzi: Nina]

Marshall

Marshall uśmiechnął się do siebie. Granie ludziom na nerwach było jednak całkiem przyjemne. Powoli wyszedł z kuchni.

[wychodzi marshall]

Sal

[przychodzi: polly]

Kawa. Kawa, kawa, kawa. Zero mleka, zero cukru, czysta kwintesencja kawowatości.
Wsypała do filizanki konską dawkę rozpuszczalnego gowna, które po kontakcie z wodą przybierało smak borsuczego moczu, zalała je wrzatkiem i usiadła na blacie, czekając, az kawa neico ostygnie.
Przy oakzji dyndała swoimi, odzianymi w zwiewne nic, nogami, i liczyła kafelki na ścianach.

Nina

[przychodzi: Nina]
Cześć młoda. Tak właśnie myślałam, ze juz nie śpisz. powiedziała siadając na stołku przy blacie. Mogę poprosić kawę?

Sal

Polly wykonała jakis nieprzytomny ruch reką w kieurnku pudełka z kawa rozpuszczalna i czajnika z wrzatkiem.
Rozgość się, Ruda. mrukneła sennie, przecierając oczy.
Mamy pięćdziesiat kafelków na tej ścianie, do cholery. stwierdziła, przechylajac się tak, by moc dostrzec płytki zasłonięte przez kuchenną wysepkę.

Nina

Wstała aby zrobić sobie kawę. Przy komentarzu o kafelkach spojrzała na Polly dziwnie. Twojej warty juz koniec. Długo tu siedziałaś, nie? zapytała zasypując i zalewając sobie kawę. Wróciła na miejsce przy blacie.

Sal

Nie Polly usmiechnęła się sarkastycznie. Tylko jakieś dwie doby.

Nina

Dlatego mówię, koniec. Trzeba znaleźć jakiegoś innego jelenia a ty wracaj do Simona. powiedziała dosypując sobie do kawy cukier i jakiś biały proszek, który smiał nosić nazwę mleka. W proszku oczywiście.

Sal

Jej uśmiech z sarkastycznego przeszedł gładko na gorzki. Zacisnęła palce na brzegu blatu.
Ta.... Do Simona. mruknęła niechętnym tonem, wbijajac wzrok w swoje, swieżo obciete i wyrównane znalezionym wczoraj za pralkosuszarką pilnikiem i obcinaczem, paznokcie u stop.

Nina

A-ha.... powiedziała przestając mieszać kawę i przyglądając się twarzy Polly uważnie. I jaki to ma sens? zapytała. Dlaczego się w to wpakowałaś?

Sal

Bo jestem głupia. mruknęła.
Zgięla prawa noge w kolanie i oparła jej piete na blacie.
Tydzien temu miałam wrazenie, ze jakoś to będzie. Dzisiaj mam pewnośc, ze za cholerę sie nie ułoży.

Nina

Pauline, "jakoś to będzie"? Jak ma być z facetem którego nie kochasz, tylko szanujesz i w stosunku do którego masz wyrzuty sumienia, podczas gdy TEN DRUGI jest obok? zapytała unosząc brwi bardzo wysoko. Zakończcie to jak najszybciej i tak nie obędzie się bez złamanych serc i kręgosłupów... dodała podnosząc do góry kubek i upijając łyka kawy.

Sal

Mam podejśc i powiedziec 'hej, simon, było fajnie, ale to chyba koniec'? spytała gorzkim tonem, opierając drugą nogę na blacie. Objęła nogi ramionami i oparła podbródek o kolana.
A kwintesencją mojej głupoty było to cholerne przedstawienei z cholerną Shan na cholernej agorze. Czy jest ktoś, kto jeszcze nie słyszał o Polly, co nie chciała Simona, a jednak z nim była? spytała sarkastycznie o dłuższym milczeniu.

Nina

Zastanowiła się chwilę. Ci których tam nie było, uslyszeli o tym tak czy owak. powiedziała kiwając głową. Wiem ze jesteś w cholernie głupiej sytuacji, ale powiem szczerze- sądziłam ze wybierzesz Marshalla. sama mu powiedziałam, ze dokonasz dobrego wyboru...