Gra LOST RPG

Sal

Troche wiecej niż trochę. zauważyła słusznie.
Nawet trochę bardzo wiecej niz trochę.

Marshall

- Nie łatwiej powiedzieć "dużo"? - uśmiechnął się Marshall.

Sal

Dużo to trochę bardziej niż za dużo powiedziane uśmiechnęła się wesoło.

Marshall

- Nie mądruj się tak, bo zaczynasz mi przypominać Flor - powiedział kwasno Marshall.

Sal

Polly zamilkła posłusznie. Przez chwile jeszcze bawiła się włosami Marshalla, przeczesywała je palcami i co dłuższe kosmyki okręcała wokól opuszka palca. Potem przniosła ręce nieco niżej i objęła go za szyję.
Będziemy coś robic produktywnego czy tak cały dzien siedziec i zbierać kurz?

Marshall

Marshall wzruszył lekko ramionami i odpowiedział:
- To zależy czy masz jakieś genialne pomysły, Loczku... Bo ja takich nie posiadam. Chyba, że chcesz żebym zrobił z ciebie futbolistkę.

Sal

Mogłabym cię nauczyć tanczyć na plazy. zaproponowała po chwili zastanawiania się.

Marshall

- A już miałem nadzieję, że zgodzisz się być pierwszą rozgrywającą wyspowej drużyny - zaśmiał się Marshall. - No to chodźmy, pani nauczycielko - powiedział.

Sal

To przesuń się i pozwól mi zejsc. powiedziała z uśmiechem, niechetenie rpzesuwając ręce z szyi Marshalla na jego ramiona.

Marshall

- Już się robi - powiedział Marshall, odsuwają się trochę.

Sal

Zsunęła się ze stolu, odgarnęla włosy z twarzy i wcisnęła rece w tylne keiszenie szortów.
To chodzmy.

[wyprowadzisz ich? prosz ^^]

Marshall

[niech ci bedzie. dla cie wszystko =P]

- No to chodźmy - powiedział Marshall i razem z Polly wyszedł z kuchni.

[wychodzi poli marszal]

Nina

Nie mogła znieść oskarzycielskich spojrzeń Claire, Flor i Jacka. Z rozmachem wyciągnęła szklankę, nalała do niej wody, wskoczyła na blat i machając silnie nogami zaczęła pić wodę, jakby od tego zależało jej życie.

Marshall

[przyłazi]

Nie chciało mu się iść do salonu, gdzie było tłoczno i wszyscy o czymś żarliwie dyskutowali.
- Co tam ruda? - zapytał, siadając na krześle.

Nina

Zajebiście. Nie licząc faktu, że Claire ma mnie dość i najchętniej, jak to okresliła Polly, bardzo trafnie zresztą, powiesiłaby mnie na drzewie za nos. mruknęła posępnie wciąż dziki wymachując nogami.