Gra LOST RPG

Nina

[przychodzą: Marf i Nina na rękach, ale nie swoich tylko marfowych]
Wrócili do kuchni, Nina elegancko odwieziona taksówką, Murphy jako taksówka.

Troyon

Postawił Ninę na ziemi i oparł się o stół, oddychając ciężko. Właśnie przypomniał sobie, że z tego wszystkiego nie wziął rano leków.
- Ja za chwilę wrócę - zwrócił się do ogółu i poszedł w stronę swojego namiotu.

[wychodzi: Marf]

Troy w międzyczasie nałożyła kolejną porcję makaronu na talerz i podała go Ninie.

Nina

Zmierzyła jego plecy podejrzliwym spojrzeniem, ale nic nie powiedziała.
- To dla mnie? - zapytała Troy, przyglądając się górze makaronu.

Troyon

- Schudłaś - wzruszyła ramionami i posłała jej bardzo ładny uśmiech. Potem spadła ze stołu z czystego powodu bycia Troy.

Nina

Już miała odpowiedzieć, kiedy zamaist tego parsknęła niegrzecznie.
- Przepraszam - przysłoniła usta dłonią. - Żyjesz?

Właśnie skończył jeść.
- Troy, oprzytomniej - stwierdził wesoło, podając jej dłoń.

Troyon

- Jestem... - podała mu dłoń i podniosła się nieudolnie z ziemi. - Przytomna - zakończyła, zdmuchując sobie włosy z twarzy.

[wraca: Marf]

- Jestem - oznajmił, gdyby ktoś nie zauważył.

Nina

- Świetnie, zaraz dostaniesz Mount Everest z makaronu - powiedziała, zabierając się za jedzenie.

Zjadła i doszła do wniosku, że czas najwyższy wziąc dawkę insuliny.
- Troy, było pycha...

Uśmiechnął się tylko kpiąco, uznając że sytuacja nie wymaga jego komentarza.

Troyon

- Murphy, nałóż sobie sam, co? - poprosiła, rozmasowując sobie pośladki.
- Cieszę się, że smakowało - uśmiechnęła się do Eden.
- Nie będzie Mount Everestu - wyszczerzył zęby, nałożył sobie makaronu i usiadł obok Scar, cmokając ją przelotnie w policzek.

Nina

Uśmiechnęła się do Troy.
- Idę do siebie, do zobaczenia później - powiedziała wesoło i poszła.
[wychodzi: Eden]

Usmiechnęła się lekko i przewróciła oczami, powoli kontynuując jedzenie, bo wychodziła z założenia, że jeśli będzie jadła wolno, więcej jej się zmieści.

Sol

Scar tymczasem jadła już drugą porcję, siedząc sobie po turecku na stole.

W międzyczasie Sam się gdzieś ulotnił i poszedł robić bógwieco.

Troyon

Po chwili zdecydowała się wrócić na miejsce i wzięła sobie do towarzystwa czekoladowego batonika.

Pożerał makaron w zastraszającym tempie. Musiał nadążać z jedzeniem na bezdechu, bo z pełnymi ustami nie mógł oddychać.

Nina

Zjadł i odsuwając od siebie talerz, pochwalił Troy.
- Świetne. Możesz takie obiady gotować codziennie - stwierdził pół żartem, pół serio.

Zjadła jedną trzecią makaronu i odłożyła widelec, bo czuła że chwilowo nie może więcej przełknąć.

Sol

- Popieraam! - powiedziała, kiwając głową energicznie.

Troyon

- Nie ma mowy - powiedziała natychmiast. - Chyba, że zaczniecie mi płacić - dodała z szerokim uśmiechem.

Sol

- Jakiś konkretny rodzaj zapłaty? - uśmiechnęła się złośliwie.