Gra LOST RPG

Nina

Czuła, że jest jej strasznie gorąco, przede wszystkim w twarz.
Powoli podniosła się i usiadła. Odwróciła przodem do niego, tak, ze był niebezpiecznie blisko. Spojrzała na chwilę w jego oczy, po czym przygryzła wargę i opuściła wzrok.
To ta wyspa, to co się dzieje... nie jestem do końca sobą powiedziała, jakby chciała sie usprawiedliwić ze wszystkiego co zrobiła juz i co jeszcze zrobi.

Marshall

Marshall uśmiechnął się pocieszająco i objął ją delikatnie ramieniem.
- Nie martw się. Jesteś tu najmilszą i najładniejszą osobą... - powiedział z przekonaniem.

Nina

--Ha, jak zwykle o mądrości nic..-- pomyślała gorzko. Dała się jednak objąć i na chwilę przytuliła do Marshalla. Czuła się tak jakoś bezpieczniej, mimo że nie wiedziała, czy może mu do końca ufać.
Ty za to jesteś najbardziej tajmniczym. powiedziała owdzięczając się za komplement.

Marshall

Marshall uśmiechnął się, jakby odczytując myśli Shannon i powiedział:
- No i najmądrzejsza oczywiście...
- I tak nic ode mnie nie wyciągniesz, złotko... - uśmiechnął się wesoło.
Polubił Shannon, która wydawała mu się strasznie nieporadna, ale jako jedyna nie narzekała zbytniio na jego towarzystwo. Po chwili cofnął rękę i powiedział:
- Muszę zmienić opatrunek...

Nina

Kiwnęła głową. Pomóc ci? zpaytała. Jako sanitariuszka chyba powinnam... powiedziała starając się mówić lekko, jednak wizja rany postrzałowej nie była czymś do czego mogła podejść lekko.

Marshall

Marshall pokręcił lekko głową i wyszedł przed namiot. Powoli odwinął bandaż, na końcu odrywając go od zaschniętej krwi.
- Cholera - syknął z bólu.

Nina

Shannon usiadła po turecku. Miała nadzieję, że Marshall odszedł juz kawałek od namiotu, wyciągnęła inhalator i wciągnęła lekarstwo dwa razy. Potem szybko go schowała. Wzięła butelkę z wodą i napiła się łyka opierajac o ścianę namiotu.

Marshall

Marshall po jakimś czasie skończył zmianę opatrunku. Towarzyszyły temu dość liczne przekleństwa, gdyż kilka razy niechcąco "uraził" ranę (^^).
Zużyte bandaże zakopał w piasku i wrócił przed namiot Shannon.
- To co mogę z tobą posiedzieć? - uśmiechnął się.

Nina

Jeśli moje dziwne zmiany nastroju i kaprysy cię nie znudziły, oczywiście uśmiechnęła sie do niego.

Marshall

Marshall uśmiechnął się i usiadł obok Shannon.
- Tylko trochę... - powiedział - Poza tym ja wciąż liczę na ostatnie życzenie...

Nina

Shannon odwróciła głowę w bok wpatrując się w Marshalla. Przekrzywiła głowę w bok i cały czas sie uśmiechała. W końcu powiedziała. wiesz, tak sobie pomyślałam, że w Twojej sytuacji nigdy nie wiadomo kiedy może ci się coś stac.. A jesli mnie nie będzie akurat w pobliżu? Mam do końca życia miec na sumieniu, że przeze mnie twoje ostatnie życzenie nie zostało spełnione? powiedziała przybliżając twarz do jego twarzy.

Marshall

Marshall słuchał z radosnym zdziwieniem tych słów.
--Ciekawe co by zrobiła, gdybym się cofnął-- przeszło mu przez głowę.
- To byłoby straszne - powiedział całkiem poważnie, patrząc Shannon w oczy, lecz samemu nie wykonując żadnego ruchu.
--Ciekawe czy sama mnie pocałuje?-- pomyślał wesoło.

Nina

Patrzyła na niego z uprzejmym zaciekawieniem, smiechem w oczach i na ustach. Chyba domyślała się w co pogrywa- chciał, żeby wykonała kolejny ruch. Ale tego robić nie miała zamiaru. Zrobiła pierwszy krok i czekała, chciała dowiedzieć się czy Marshallowi zależy.
Doprawdy straszne... powtórzyła jak papuga.

Marshall

Marshall uśmiechnął się w myślach.
--Czyżby mnie przejrzała?-- pomyślał.
Trochę się zniecierpliwił, ale i tak wiedział, że już niedługo pocałuje Shannon, więc powiedział tylko wesoło:
- Więc chyba musisz spełnić moje ostatnie życzenie...

Nina

Westchnęła udając bardzo zmartwioną. Chyba nie mam wyboru... powiedziała nie poruszając się i nie okazując, że jej puls przyspieszył nieznacznie.