Gra LOST RPG

Nina

Nina drgnęła, kiedy usłyszała wołanie z zewnatrz.
Wejdź, Troy... odparła, nie ruszajac się z miejsca.

Troyon

Troy westchnęła i wczołgała się do namiotu. Podała Ninie butelkę wody i wyciągnęła z kieszeni tabletkę przeciwbólową.
-Powinno pomóc na kaca - powiedziała i usiadła po turecku obok dziewczyny.

Nina

O Boże, Troy, jestes wielka...
Zerknęła na Troy z wdzięcznością i nie ociągajac się łyknęła tabletkę i popiła ją wodą.
Scarlett jest bardzo subtelna. stwierdziła ni z tąd ni zowąd. Na kaca pomoże tabletka, ale czy zahamuje też chec rozpłakania się?

Troyon

Zmarszczyła czoło i otworzyła paczkę ciastek.
Taa - mruknęła i wyciągnęła kartonik w stronę Niny. -Żałuję, że znalazłam tę butelkę. - wypowiedziała na głos to, o czym myślała przez ostatnie godziny.

Nina

Pokręciła głową. Nie dziękuję, chyba nic dzisiaj nie przełknę... odparła. Przyjrzała się Troyon. Wiesz, chyba dobrze że to ty ją znalazłaś... ktoś inny zaraz poleciałby do Jacka i zasiał panikę na całej wyspie. A tak, z dwojga złego mamy tylko trzy wstrząsnięte osoby, zamiast czterdziestu... powiedziała z powagą.

Troyon

Wzięła ciastko i beznamiętnie zaczęła je przeżuwać, wcale nie czując potrzeby jedzenia.
Widziałam Jack'a w bunkrze. - powiedziała zupełnie bez związku z czymkolwiek. -I Claire wybitnie krzywo na mnie patrzy.
Myślisz, że długo ludzie jeszcze będą wierzyć w powodzenie tratwy? - zapytała cicho.

Nina

Jack nie rusza się z bunkra, podobnie jak Claire. odparła. Nie dziw, się. Widziała cię ze mną, wszyscy którzy przestają z Niną stają się złem i potencjalnym zagrożeniem dla cięzarnej i dziecka. stwierdziła gorzko. Wzruszyła ramionami. Myślę, ze nigdy nie przestaną w to wierzyć. Po miesiącu, dwóch zaczną podejrzewać, ze ekipa ratunkowa po prostu nie umie znaleźć wyspy... Wydaje mi się, ze dla tych ludzi nadzieja na ratunek to ostatnia deska ratunku... powiedziała gorzko. Po chwili dodała, lekko zachrypniętym głosem Troy... myślisz ze naprawdę nie ma szans, ze przezyli?

Troyon

Z natury nie była optymistką. Spojrzała na Ninę i wiedziała, że dla niej nadzieja też jest ostatnią deską ratunku.
Zawsze są szanse - powiedziała lekko się uśmiechając, a w duchu myśląc, że nawet jeśli dryfują na szczątkach tratwy, to nikt długo takiego dryfu bez wody i pożywienia nie przeżyje.

Nina

Przez chwilę patrzyła na nią w milczeniu, jakby szukajac potwierdzenia, ze to co mówi Troy, zgodne jest z tym, co naprawdę myśli.
Jasne. mruknęła w końcu, spuszczając wzrok. W głowie wciąż miala frazy wypowiadane przez Scarlett, a to wcale nie pomagało. Przyłożyła dłoń do skroni i zaczęła ją sobie rozmasowywać.
Kogo i co, u diabła, podkusiło zeby wybierać się na tratwie w taką drogę...

Troyon

Nadzieja zapewne podkusiła - powiedziała pewnie - Zresztą, podkusiła nas wszystkich. - dodała i spojrzała na dziewczynę, odkładając ciastka, których i tak nie zamierzała już jeść.

Nina

Westchnęła głośno. Przez dłuższą chwilę wierzyłam, że za kilka tygodni będziemy w domu. I że ojciec przeczyta mój list. No i przede wszystkim, że dopłyną w jednym kawałku do brzegu. A teraz, Bóg jeden wie co z nimi... powiedziała, jedną ręką kreśląc w piasku kółka, drugą zakreslając kółka na skroni. Nie śmiała spoglądać na Troy, bo bała sie, że dziewczyna przejrzy ją na wylot. Jeśli już tego nie zrobiła...

Troyon

Westchnęła tylko, nie wiedziała kompletnie co ma powiedzieć.
Pozostaje nam wiara w cuda - powiedziała uśmiechając się do niej pocieszająco. Przez chwilę myślała usilnie czy powiedzieć to co chce czy lepiej będzie zachować to dla siebie. Postanowiła jednak grać w otwarte karty.
-Sawyer to silny facet. Jeśli miałabym stawiać kto ma największe szanse przeżyć, to postawiłabym na niego. - powiedziała cicho.

Nina

Podniosła wzrok i spojrzała zdezorientowana na Troy. Otworzyła usta, jakby chciała jakos zaprzeczyć, ale stwierdziła, że jej zachowanie jest zbyt oczywiste, żeby Troyon niczego nie zauważyła. Zamknęła usta z powrotem i patrzyła przez chwilę na blondynkę. Nabrała ogromnej ochoty na wypłakanie się na jej ramieniu. Przygryzła wargę i po chwili schowała twarz w dłoniach. Nie mogła się juz dłuzej powstrzymywać. Po raz drugi na tej wyspie, Nina zaczęła płakać.

Troyon

Troy skrzywiła się i położyła dłoń na łopatce Niny. Nic nie mówiła, bo nie było odpowiednich słów.

Nina

Czuła się jak idiotka, jednak teraz było już za późno. Kiedy próbowała przestać, dokładała sobie powodów. A to Matt, a to Tobey, a to znów Claire i w końcu, niepowodzenie tratwy oraz nieżyjący Sawyer. Płakała cicho, tylko pociąganie nosem od czasu do czasu i ruch pleców, ją zdradzały.
Przepraszam... wydusiła w koncu z siebie, stłumionym głosem.