Gra LOST RPG

Sal

--Chcę zostać sama, do cholery--
Nie udawaj, że się tym przjemujesz, do cholery. warknęła, patrząc na niego piorunującym wzrokiem. Wielki bohater. Żałosny, pieprzony heroizm.
Przysunęła się do niego i, patrząc na niego jak na wyjątkowo ohydny rodzaj ślimaka, pozwoliła mu nastawic sobie nos.

Nina

Polly daj spokój, ja rozumiem, ee mogły cię ponieść emocje, ale nie zachowuj się jak dziecko i daj sobie pomóc... spróbowała Nina.

Marshall

Tego było już za wiele nawet dla Jacka.
- Herozim? Żałosny? - zapytał gwałtownie. - Proszę bardzo... Miej krzywy nos, jak papuga... - powiedział, nie ruszając je nosa.

Sal

Polly wzruszyła ramionami.
Może nie zauważyłeś, ale nie jestem tą pieprzoną, płaską blondyneczką, która martwi się o każdą ryskę na jej wytapetowanej do granic mozliwosci gębie. powiedziała zimno, krzyżując ręce na piersiach.
Wiedziala, ze to dziecinne, wręcz infantylne, ale skoro już zyskała sobie opinię Zimnej Suki, musiała ją jakoś podtrzymywać.

Marshall

Jack miał ogromną ochotę odejść i nie pomagać Polly. W końcu od złamanego nosa nie umrze... Nie potrafił jednak jej tak zostawić.
- Chcesz, żebym ci pomógł, czy nie? - zapytał zirytowany.

Sal

Polly spojrzała na niego niechętnie. Ostatecznie chciała zachować jeszcze jako-takie resztki ludzkiego wyglądu, którye to ochłapy zajej skrzywiony nos.
Ależ proszę, bohaterze.

Marshall

Jack westchnął i wziął się za "naprawę" nosa dziewczyny. Po dłuższej chwili skończył i powiedział:
- Powinien się ładnie zrosnąć, ale unikaj wstrząsów no i upadków... No i może zostać mały ślad...

Sal

Polly wbiła sobie paznokcie w rpzedramię, za wszelką cenę starając się nie jęknąć z bólu. Po chwili skóra na ręce była przebita do krwi, a ona wydawała z siebie zduszone, bolesne pojękiwania.
Kiedy Jack skonczył, Polly kiwnęła mu głową w geście podziękowania i odwrociła wzrok w drugą stronę.

Marshall

Jack westchnął lekko. Tak rzadko słyszał słowo "dziękuję", a robił tak dużo... Wiedział, że musi porozmawiać zarówno z Polly jak i z Marshallem. Wcale jednak nie miał na to ochoty. W końcu jednak zapytał, starając się zachować swój zwykły spokój:
- Chciałbym usłyszeć twoją wersję wydarzeń... - powiedział.

Sal

Wiec mamy na tej pieprzonej wyspie i sądownictwo? Polly udała miłe zdziwienie i, z wzrokiem w bitym w ocean, powiedziała. Zostawiłam broń w namiocie, jak na lekkoduszną i dziecinną dziewczynkę przystało. Rano zorientowałam się, że cholerstwo zniknęło. Dzień wcześniej wielce szanowny, nieskalzitelny jak górski krystał pan Marshall niemalże powiesił mnie na lianie, bo chciał zdobyć pistolet. przeniosła spojrzenie na Jacka. Zrobiliśmy mu rewizję osobista, a gdy to nie poskutkowało, facet dał się postrzelić jak lalka. Nawet się nie bronił, do cholery. uściśliła.

Marshall

--Dobrze, że ona nie ma już broni-- pomyślał i powiedział:
- Bardzo dobry temat do żartów...
Po czym odwrócił się i odszedł do namiotu Marshalla.

[wychodzi Jack]

Sal

Polly parsknęła. Była tak daleka od żartów, jak dzikie lemury od posługiwania się mikserem.

Nina

Ninie nie dało spokoju to co Polly powiedziała.
Jak niby miał się bronic, skoro ty miałaś broń? zapytała krzyżując ręce na ramionach.

Sal

Męzczyzna z definicji jest stworzeniem silniejszym, do cholery.
Polly posłała Ninie spojrzenie w stylu 'Et tu, Brute'.
Stał rozluźniony naprzeciw mnie i kazał strzelać, do cholery. Mnei nie jest trudno sprowokować...
--Niestety--

Nina

Wyobrażam sobie jak to mogło być... Dobra, Polly, nie chcę cię dłużej męczyć. Zakładam się że teraz kazdy bedzie miał coś do powiedzenia do Ciebie, Flor zjedzie cię z góry na dół. powiedziała na poły współczująco na poły tonem "sama-to-sprowokowałaś". Jej wzrok zatrzymał się na ręce Polly. Podniosła ją do góry i po chwili opuściła. Zraniłaś się... powiedziała jakby Polly sama tego juz nie poczuła. Uważaj żeby nie wdało się zakażenie. No cóż, pewnie chcecie sobie pogadać... trzymaj się. powiedziała szykując się do odwrotu. Musiała przyznać sama przed sobą, ze wolała żeby nawet Polly teraz wybuchła, takie dziwnie spokojne starcie było niepokojące...