Gra LOST RPG

Sal

Od biedy mozesz być. mruknęła, uśmiechając się zaczepnie.

Wilk

Wow. Dziekuje za uznanie ksiezniczko.
Simon podniosl sie do pozycji siedzacej.
To jak, oblesna, czarnowlosa parodia mezczyzny ma ci zaserwowac masaz?

Sal

Ty nie jesteś w stanie nawet podnieśc reki. powiedziała, otwierając oczy i unosząc brew do góry w geście powątpiewania. Daj spokój i się kładź. już prędzej ja tobie zrobię masaż.

Wilk

A wlasnie, ze moge.
Simon z usmiechem zademonstrowal sprawnosc swojej prawej reki.
No, ale skoro juz proponujesz to nie bede oponowal.
Z trudem i postekiwaniem przekrecil sie na brzuch.
No, na co czekasz?

Sal

Polly niechętnie usiadła, podpierając się lewę dłonią o jasiek.
Zapamiętac - na przyszły raz uwazać, co się proponuje, choelra jasna. mruknęła do siebie, przysuwając się bliżej Simona i kładac mu ręce w okolicach łopatek.

Wilk

Moze jeszcze wyjda z ciebie ludzie.
Simon wyszczerzyl sie do niby-poduszki.
Tylko delikatnie. Wciaz jestem kaleka.

Sal

Nie spodziewaj się, że po moich zabiegach nagle ci się polepszy. mruknęła, masując plecy Simona okrężnymi ruchami. Może sie conajwyżej pgoorszyć. ostrzegła go lojalnie, zaciskając palce odrobinę mocniej na jego mięśniach.

Wilk

Simon az syknal z bolu.
Wiesz, co? Zaryzykuje. Poleze sobie dluzej tylko po to by poczuc twoje dlonie na swoim ciele... odpowiedzial wesolo.

Sal

Pochyliła głowę, starając się nie poakzac Simonowi, jak bardzo krepująco wpłynęły na nią jego słowa.
Zsunęła ręce niżej, w okolice jego klatki piersiowej.
Jakbym ci coś naruszyła czy coś, to powiedz.

Wilk

Jeszcze mi jezyk zdretwieje. powiedzial rownie wesolo co poprzednio.
Palce Pauline co chwila uciskaly i draznily jego ledwo co zasklepione rany. Mimo to powstrzymywal sie od sykow, postekiwan i innych jekow.

Sal

Moge na tobie usiąśc? Bedzie wygodniej. spytała, pochylając się niżej nad plecami Simona.
Masowała teraz okolice jego kregosłupa, drobnymi, delikatnymi ruchami.

Wilk

Pewnie. Rozgosc sie.
Masaz, pomimo okazjnych fal bolu przeszywajacych jego cialo, byl w sumie calkiem przyjemny.

Sal

Polly usiała okrakiem na tyłku Simona, opierając ciężar ciała na własnych, zgiętych w stawiach kolanowych, nogach.
W pewnym momencie najechała nieuważnie dłonią na największa ranę i - bez rozmysłu, acz boleśnie - wykonała na niej dziwny manewr ręką.

Wilk

Tym razem Simon nie wytrzymal.
Kurw... Ostroznie tam na gorze. warknal w strone, lezacego obok poduszkopodobnego tworu, kamienia.

Sal

Przepraszam. powiedziała, jak oparzona zdejmujac ręce z pleców Simona. Przez chwilę siedziała nieruchomo, jakby bojac sie jednym oddechem otworzyć jakąś ranę na jego ciele, potem położyła rece na jego ramionach i - powoli, okrężnymi ruchami - zaczęła ponownie masowac jego mięśnie.