Gra LOST RPG

Wilk

Prysznic... jeknal cicho Simon Goracy, dlugi prysznic...
Simon oparl sie o sciane i przymknal nieco oczy. Swiad nagle zrobil sie neico bardziej kolorowy.
Cos jeszcze? Moze dla odmiany cos, co by powstrzymalo mnie przed biegnieciem tam ile sil w nogach?

Sal

Co sto osiem minut włącza sie cholernie głośny alarm. Można dostać nerwicy. powiedziała, krzywiąc się.

Wilk

Czym jest alarm przy pelnym brzuchu, goracym prysznicu i miekkim lozku?
Simon, w naglym przyplywie zlosci, uderzyl piescia w walizke
A ja nie moge tam isc. Szlag by trafil tego pieprzonego dzika.

Sal

Wiesz... Myśle, że lepiej będzie, jak cię tam dotransportujemy. Zawsze lepiej dochodzic do siebie w miękkiej poscieli, niz na gołej skale, nie? Porposi sie Marshalla... powiedziała machinalnie, zanim zdała sobie sprawe, że wspominanie Tego Imienia nie jest wskazane w towarzystwie Simona.

Wilk

Nie mam juz sil na zadna wyprawe. odparl sucho Ta poranna toaleta mnie wykonczyla.
Jego twarz, o ile to w ogole mozliwe, zrobila sie jeszcze starsza.
Moze jutro.

Sal

W porzadku. powiedziała, uciekajac wzrokiem w bok.
Przez chwilę wgapiała się w milczeniu w przeciwległą ścianę.
Nie bedzie ci przeszkadzac, jeśli zostane na noc? Nie mam ochoty włóczyć się po ciemku po dzungli... spytała ostrożnie, patrząc na niego z ukosa.

Wilk

Pewnie.
Simon machinalnie zebral z poslania brudne ubrania i rzucil je w kat. Dopiero po chwili doszlo do niego, ze Polly ma pewnie na mysli swoja wneke.
Bedziesz spac u siebie? bardziej stwierdzil niz zapytal Simon.

Sal

U siebie? prychnęła. Nie mam tutaj już swojej prywatnej wnęki, o ile dorbze pamiętam. Ale, skoro tak bardzo mnie tu nie chcesz...

Wilk

Simon spojrzal na nia jakby wlasnie powiedziala, ze Ziemia jest plaska.
Mam nadzieje, ze smrod i porozrzucane ubrania zbytnio ci nie przeszkadzaja. Powiedz, jak juz bedziesz zmeczona to ja sobie pojde.

Sal

Ej, jak nie chcesz spać blisko mnie, to powiedz, sama pójdę. powiedziała, patrząc na niego dziwnie.

Wilk

Simon usmiechnal sie niepewnie.
Przeciez wiesz, ze to nie tak. Myslalem, ze ty... Eh, chrzanic to.
Simon machnal niecierpliwie reka.
Spimy razem, ok?

Sal

Uśmiechnęła się przelotnie i skinęła głową..
W porządku.

Wilk

No to wszytko jasne.
Usmiechnal sie nieco szerzej i ulozyl wygodnie.
Mam nadzieje, ze z jakis niewyjasnionych powodow nie zaczelas kopac w nocy.
Ja wciaz chrapie... dodal po chwili.

Sal

Ułożyla się obok niego, wsparła głowę na łokciu i przyjarzała się mu z uśmiechem.
A ja wciąż się wiercę.

Wilk

Zdarzylem sie do tego przyzwyczaic.
W tym momencie, bardziej niz kiedykolwiek, byl przekonany, ze z tego jednak moze cos wyjsc. Bylo prawie tak jak dawniej. Nie liczyl sie zaden Marshall, zdrada byla tylko niewyraznym wspomnieniem.
Masz moze jeszcze te batoniki?