Gra LOST RPG

Nina

Poszła w miejsce gdzie spała wcześniej. Była to wnęka, nieduża, gdzie półka skalna była na wysokości powyżej kolan. Po prawej stronie było jeszcze troche miejsca, gdzie można było rzucić walizki. To tez zrobiła i niezwłocznie wyszła do wody. Jeśli natychmiast nie wsadzi głowy pod wodę, zwiariuje.

Nina

Nina wróciła do swojej wnęki. Wyciągnęła jeden z kocy i rozłożyła na nowym łóżku. Wyciągnęła także owoce i ręcznik. Ręcznikiem wytarła włosy a owoce położyła na półce obok siebie, poczym sama usiadła. Nogi podciągnęła pod brodę. Czuła się jak w tym najgorszym okresie liceum... wzieła banana i zaczęła beznamiętnie jeść.

Sal

Laleczko, zgadnij, co do cholery jasnej właśnei zrobiłam. powiedziała, zachodzec ją od tyłu i klepiąc w plecy.

Nina

Nina spojrzała na nią. Wzruszyła ramionami.
Założyłaś sukienkę?

Sal

Między innymi. W zasadzie to już powinien być pieprzony objaw cholernego Armaggedonu, no ale. powiedziała, siadajac na półkę skalna.
Przyjrzała się baczniej Ninie. Wygladała trochę tak, jakby właśnie przeorała zębami pieciohektarowe pole, rozwiazała zadanie z wyższej matematyki i zapobieła konfliktowi międzynarodowemu. Naraz.
Lalka, coś ci do cholery jest. stwierdziła.

Nina

W zasadzie to nic, czuję sie tylko jak ściera do podłogi. O te zasrane butelki. Laska na mnie naskoczyła a ja zamiast zachować się normalnie, to zrobiłam z siebie kretynkę. Nie ważne. Co zrobiłaś?

Sal

Przeprosiłam tego cholernego rockmana z ambicjami bokserskimi powiedziała, zakładając nogę na noge. Hej, lalka, dzisiaj nikt nie zrobi z siebie większej i bardziej pieprzonej idiotki niż ja.

Nina

Nina opuściła nogi na dół. Była pod wrażeniem. Polly, Ty idiotkę? Przecież to dobrze o tobie świadczy że wyciągnęłaś rękę. A ja? jak kretynka sie zachowałam. Jeszcze takiej lasce, która szuka zaczepki dałam się sprowokować. Cholera jasna! krzyknęła i rzuciła skórką banana w scianę jaskini.

Sal

Pauline spojrzała na nią ze zdziwieniem.
Jeśli masz zamiar rozpieprzyć ścianę to obawiam sie, ze skróka od cholernego banana nie wystarczy, lalka. powiedziała. Nie jestem dobra w pocieszaniu, lalka, ale mówi sie trudno. Słuchaj, psia mac niech weźmie tamtą laskę. Na chamstwo odpowiada się chamstwem, lalka, i tak już cholera jest i bedzie. Człowiek to cholernie, cholernie dziwna maszyna, lalka, a ty byłaś idealnym materiałem do zaczepki - zmartwiona tym, ze zabrałaś biednej cholerze butelki, zmeczona wyprawą i pakowaniem. Się, cholera, nie dziwię, ze szlag cię w koncu trafił. powiedziała, zeskakujac z półki.
Jakbyś czegoś chciała, lalka, to jestem u siebie.

[Wychodzi: Pauline]

Nina

Dzięki zawołała za nią Nina. Polly miała w sumie racje. A gdyby tak... no cóż, gdyby pójść i przeprosić to babsko, tak zeby sie zdziwila, ze wogole można być człowiekiem. --A mam cię gdzieś laska. Nie będziemy sobie poprostu wchodzić w drogę-- jak tak właściwie sobie pomyślała, to o głupstwo szlag ją prawie trafił. Roześmiała się głośno próbując odsunąc od siebie resztki złych myśli. Czas wyjść z ukrycia. Wstała podniosła skórkę banana i wdzięczna Polly, po raz pierwszy na tej wyspie, prawie zadowolona wyszła ze swojej nowej rezydencji.
[Nina wychodzi]

Nina

Nina przyszła do swojego apartamentu nieco zmęczona. Położyła się na swojej półce skalnej, na jednym zkocy złożonym na pół, pod głowę podłożyła poduszkę z samolotu i przykryła się drugim kocem. Uśmiechnęła się na myśl o kursie wyspowego tańca i pucharze z kokosa. Zasnęła...

Ranek...

Kiedy się obudziła słyszała juz ruch w obozie. Większość ludzi już wstała. Przeciągnęła się i wstała z "łózka" Z walizki wyciągnęła ręcznik , czyste ubranie i poszła sie umyć.

Alex

Alex usiadła na półkę skalną w oczekiwaniu na rudą " przyjaciółkę ".
-- Mam sobie wiele do wyjaśnienia -- pomyślała , uśmiechając się .

Nina

Nina rześko wkroczyła do swojej pieczary, jednak osoba którą tam zobaczyła nie wprawiła jej w jakiś specjalnie dobry humor.
-Cześć -rzuciła w przestrzeń. -Potrzebujesz czegoś?

Scheat

W dosyć dobrym humorze, bo w końcu okazała się przydatna, wpadła do jaskini Niny.
Nina! Pomożesz mi w... W tym momencie zauważyła, że w jaskini jest ktoś jeszcze. O, przepraszam, cześć. Rzuciła w przestrzeń. Pomożesz mi to przenieść? wskazała na sieć.

Nina

Florence nie mogła lepiej sobie wybrac chwili do wejscia. Wdzięczna jej jak sto diabłów Nina popatrzyła na Alex, sory, później pogadamy, muszę teraz pomóc Florence. Wyszła za Flor ze swojej jaskini i uprzejmie czekając aż Alex też to zrobi odetchnęła z ulgą.
Dzięki Flor, nie wiem co to babsko ode mnie chciało, w każdym razie nie wyobrażam sobie jak mozna miec tupet i jednego dnia ostkarżać kogoś o szperanie w namiocie a kolejnego siedzieć w mieszkaniu kogoś kogo nie ma. GDzie z tym idziemy?