Gra LOST RPG

Sal

Claire ruszyła za Charlie'em, podtrzymując brzuch prawą ręką.
[Wychodzi: Claire]

Nina

Nie widzieliście może... zaczęła wchodzić do pieczary Charliego i Claire, ale gdy zobaczyła ze ich też nie ma, zatrzymała się w miejscu. --Co to cholera jakaś epidemia, zaczynają ruchy wędrówkowe? Tylko my siedzimy jak głupie i pilnujemy tego gościa.-- pomuślała i wyszła do pieczary głównej.
[wychodzi: Nina]

Orick

Charlie zaprowadził ją do jej kąta - Teraz wszystko było tu ładnie poukłądane i nie ruszane od wielu dni, tak jak zaraz po porwaniu, zrobił to Charlie.
[i] Proszę bardzo. Twoje królestwo

Sal

Claire spojrzała niepewnie na poukładane rzeczy i rozłożony koc.
Nie wygląda jak rezydencja, Charlie. Nawet białego konia nie ma w pobliżu. powiedziała, nawiązując do historii o maśle orzechowym. Przyklękła przy torbie i otworzyła ją, kąłdąc notesik na ziemi obok.

Orick

Wzruszył bezradnie ramionami Robiłem co mogłem. Nieśmiało uklęknął obok niej Pomóc Ci jakoś?

Sal

Claire od jakiegoś czasu mocowała się z wciśniętą niedbale między inne klamoty kosmetyczkę, która, nie wiedzieć czemu, nie chciała opuścić bezpiecznej torby.
Nie, dzięki. powiedziała, uśmiechając sie ciepło. Poradzę sobie.

Orick

Charlie wstał i podrapał się po głowie To ja ten... no... może pójdę... jakby co, to jestem za ten... ścianą Uśmiechnął się krzywo.

Sal

Spojrzała na niego z lekkim strachem/ Zupełnei tak, jakby jego oddalenie się miało się równac koncu swiata.
Nie, nie idz. Proszę. powiedziała, patrzac na niego niespokojnie.

Orick

Charlie poczuł się dziwnie. Dobra, zostanę... Ale wiesz, nie należę do ludzi, którzy nic nie robią Zdobył się na uśmiech Mogę coś dla Ciebie zrobić? Przynieść Ci coś, powiedzieć?

Sal

Claire wyjęła w końcu kosmetyczkę z torby. Otworzyła ją, przejrzała dokłądnie i spojrzała ponownie na Charlie'ego.
Nie mógłbyś tak... po prostu posiedzieć? Dziwnie się czuję, nikogo nie znam, nie wiem, jak właściwie sie tu wzięłam... powiedziała niepewnie.

Orick

Charlie uśmiechnął się i usiadł obok, spoglądając na nią z ciekawością Nic nie pamiętasz? Kompletnie... cholera... Mam nadzieję, że Ci to jakoś przejdzie... Oznajmił, bawiąc się jednocentówką, która wypadła z jej plecaka.

Sal

Mówiłam - takie migawki, wyrwane z kontekstu zdania, przedmioty... Ale nie ludzi. Są obcy i patrzą an mnie jakbym była muzealnym eksponatem. powiedziała, patrząc krzywo na jakąś kobietę zaglądajacą niby przypadkiem do jej wneki.

Orick

Charlie nie odrywał wzroku od jednocentówki.
Minie. Chwilowo jesteś kimś... niezwykłym... wróciłaś od Innych.... O ile tam byłaś.
Poczuł niesamowitą chęć zadania pytania o to, jak tam było i czy chociaż to pamieta. Jednak nie zrobił tego.

Sal

Nawet tego nie pamiętam. Ani Ethana, ani Luke'a, nikogo. powiedziała, krzywiąc się lekko. Pomożesz mi wstać?

Orick

Podał jej rękę i pomógł wstać.
Szkoda, że nic nie pamiętała. Ale jeżeli była przetrzymywana przez innych, ktoś MUSIAŁ jej pomóc.
Idziesz gdzieś? Zapytał troskliwym tonem