Gra LOST RPG

Nina

Zgrzytnęła zębami, posłała mu kolejne mordercze spojrzenie spod przymrużonych powiek i przyciaśniła kajdanki. Nie była pewna, czy nie powstrzymają jej, kiedy za chwilę będzie miała ochotę rzucić w Henry'ego filiżanką.
Gdzie oni są? Nic im nie jest? zapytała po chwili, i tym razem nie spodziewając się odpowiedzi.

Sol

- Dowiesz się - obiecał, odkrywając jej talerz i samemu zabierając się do jedzenia.

Nina

Obrzuciła niepewnym spojrzeniem talerz, a jej żołądek boleśnie dał znać, że potrzebuje jedzenia. Teraz, zaraz.
Gdzie są moje ubrania? zapytała, powoli zaczynając jeść, w razie gdyby Henry się rozmyślił i zabrał jej talerz.

Sol

- Spaliliśmy je - odparł grzecznie.

Nina

Dlaczego kazaliście mi założyć ta sukienkę i przyprowadziliście mnie tutaj? Dlaczego częstujesz mnie śniadaniem? wypytywała dalej, podnosząc wzrok z nad talerza na Henry'ego.

Sol

Spojrzał na nią uważnie.
- Przyprowadziłem cię tutaj, żebyś mogła popatrzeć na ocen - zaczął - ze świadomością, że twoi przyjaciele patrzą na ten sam - zawiesił na chwilę głos.

Nina

Zmierzyła go spojrzeniem, darując sobie złośliwy komentarz. Czekała na dalszą część wyjasnień.

Sol

- Dałem ci sukienkę, żebyś mogła poczuć się jak dama - kontynuował. - I zaprosiłem cię na śniadanie, żebyś mogła zjeść posiłek w cywilizowany sposób.

Nina

Nadal nie rozumiem, po co ta cała szopka. Zwłaszcza po wczorajszym - wkładanie na głowy worków, kneblowanie, wiązanie, grożenie bronią i kopanie. Po co - Henry? zapytała, starając się brzmieć spokojnie.

Sol

- Chciałem dać ci jakieś miłe wspomnienia - stwierdził. Dokończył posiłek i otarł usta serwetką. - Ponieważ następne dwa tygodnie będą dla ciebie bardzo, bardzo nieprzyjemne, Nina. - Z tymi słowy podniósł się i odszedł.

[wychodzi Ben]

Nina

Została sama, nad niedojedzonym śniadaniem, z kajdankami zaciśniętymi do bólu na nadgarstkach i totalnie zdezorientowana.

Troyon

[pojawia się: Tom]

Wziął Ninę za łokieć i bez słowa poprowadził w kierunku klatek.

[wychodzą: Nina, Tom]

Nina

[pojawiają się: Ben, Sawyer]
[narracja]Sawyer - przed twoimi oczami rozciąga się kawał oceanu a za nim... niespodzianka - druga wyspa.[/narracja]
Zwiedzałeś kiedyś Alcatraz? zapytał, tonem luźnej pogawędki i nie czekając na odpowiedź, kontynuował:
Stoisz właśnie na wyspie dwa razy większej od Alcatraz. poinformował go. A tamta wyspa... To jest właśnie twoja wyspa. Ta, którą zdążyłeś już poznać i pokochać. powiedział, patrząc przed siebie, na oddaloną o kilkadziesiąt kilometrów wyspę. Chciałem ci tylko pokazać, że nie masz dokąd uciec.

Sol

Parzył na wyspę przed sobą z niedowierzaniem w oczach. W końcu się ocknął.
- I zrobiłeś to wszystko tylko po to, żeby zatrzymać mnie w pieprzonej klatce?

Nina

Zrobiliśmy to, ponieważ szacunek oszusta mogliśmy zdobyć jedynie poprzez oszukanie jego samego. uśmiechnął się pobłażliwie. Jesteś w tym naprawdę dobry, Sawyer. pochwalił go, po czym zaraz dodał: Ale my jesteśmy lepsi.