Gra LOST RPG

Nina

- W sumie, za to że wybawiłeś mnie od morderczego spojrzenia i nakazu milczenia, możesz - odparła wesoło.

Marshall

Więc Seth, któremu zbrzydł długi celibat, ukucnął przed Eden i nachylił się, by ją pocałować, jednocześnie zastanawiając się czy rzeczona nie zacznie śmiać mu się w twarz.

Nina

Chociaż miała ochotę rozesmiać się wesoło, to domyśliła się, że Seth odbierze to jak większosć ludzi - jako wyśmiewanie się.
Postanowiła więc, że to ona go wykorzysta i z nienackiem zbliżyła swoją twarz do jego twarzy, po czym to ona jego pocałowała.

Marshall

Więc odpowiedział na pocałunek. Bo dłuższej czy krótszej chwili, odsunął twarz.
- Jeszcze jakieś atrakcje na dzisiejszym polowaniu? - zapytał luźno.

Nina

- Nie przewiduję - odparła, szczerząc się jak to ona. - W zasadzie to i tak wyszliśmy poza program...

Marshall

- Zdarza się - stwierdził. - Ale nie mamy mięsa - dodał.

Nina

- I tak nikt na nas zbytnio nie liczył w tej kwestii - stwierdziła optymistycznie. - I, na wszelki wypadek, nie zgadzam się, żebyś zaniósł mnie do obozu w charakterze tego mięsa - dodała, bo pomysł wziął się jej nie wiadomo skąd, z dupy pewnie. Jak większość pomysłów Eden zresztą.

Marshall

Uniósł wysoko brwi i nawet się uśmiechnął.
- Mogę się poświęcić i to ty możesz mnie zanieść w charakterze dzika.

Nina

Rozruszała mięśnie karku, podskoczyła jak pocisk ku górze i odwróciła się do Setha plecami.
- Wskakuj na plecy, zaniosę cię - rzuciła wesoło.

Marshall

- Przed nami jakieś pół godziny drogi - zauważył lekko. - Zakładając, że nie zwolnisz tempa oczywiście.

Nina

- Jak nie rozpłaszczę się na wstępie, to będzie okej - rzuciła, odwracając się przez ramię. Tak naprawdę nie sądziła, że utrzymałaby Setha na plecach przez dwie sekundy, niemniej jednak, była Eden.

Marshall

Jako że Seth był człowiekiem tak zwanym wygodnym, nie miałby nic przeciw byciu niesionym. Z drugiej strony gleba na ziemię, ewentualnie na Eden nie była przyjemną perspektywą.
- Chyba jednak wolę własne nogi - stwierdził.

Nina

Wyprostowała się i spojrzała na niego wesoło.
- Czyli, że niby nie dałabym rady?

Marshall

- Oczywiście, że byś dała. Pięć minut.

Nina

Wzruszyła ramionami, wciąż rozbawiona. Wyobraziła sobie siebie z Sethem na plecach i parsknęła śmiechem.
- Wracamy, czy polujemy na papugi?