Gra LOST RPG

Nina

[przychodzą: Nina, Sayid]
Dłuższą chwilę szli ścieżką, po czym weszli w głąb dżungli.

Sol

Szli.

Nina

[przychodzi: John]
Szedł sobie, ze sztucerem przewieszonym przez ramię, aż swoim super słuchem usłyszał, że nie jest w dżungli sam. Przyspieszył więc i wyszedł prosto na drogę, którą podążali Nina i Sayid.
- Dokąd idziecie? - zapytał natchnionym głosem, bo nie sądził, żeby akurat ta dwójka zrobiła sobie wspólny spacerek.

Sol

Sayid też miał supersłuch, więc usłyszał Johna, zanim jeszcze ten wypadł na ścieżkę. Oczywiście nie wiedział, że to John, ale zdążył na wszelki wypadek bohatersko zasłonić Ninę.
- Przejść się - powiedział oszczędnie z miną mam-bambusa-i-nie-zawaham-się-go-użyć, nie wiedział bowiem, czy ma wtajemniczyć Johna, czy lepiej nie.

Nina

Uniósł brwi z miną pod tytułem: "Bruner, nie ze mną te numery..."
- Z plecakami. Wgłąb dżungli - powiedział z lekką ironią. - Do prawdziwej relaksacyjnej przechadzki brakuje wam tylko tego - wskazał na swoją broń dumnym gestem.

Kichnęła i przestąpiła z nogi na nogę, szybko zastanawiając się, czy powiedzieć Johnowi, czy nie.

Sol

- To będzie długi spacer - oznajmił, obrzucając broń Johna obojętnym spojrzeniem i w myślach powtarzając sobie "mam większą, mam większą, mam większą...".

Nina

Zdecydowała się.
- Sayid, w porządku - uśmiechnęła się lekko do Araba. - Idziemy... tak jakby do Innych. Po Jacka - wyjaśniła.

Patrzył przez chwilę to na Ninę, to na Sayida.
- Tak się składa, że też wybieram się na 'spacer' - powiedział, kładąc nacisk na ostatnie słowo. - Więc idę z wami - dodał, tonem nieznoszącym sprzeciwu.

Sol

Zrobił swoją minę, odgarniając włosy z twarzy.
- Wiedziałeś w ogóle, że wrócili? - zapytał tonem "a ja wiedziałem, a ty nieee".

Nina

- Oczywiście, że tak - odparł dumnie. Widział Ninę i Sawyera wieczorem, kiedy prawdopodobnie szli już spać, a on wracał z dżungli, więc nie miał okazji się przywitać. Ale wiedział. John Locke ZAWSZE wie.

Przewróciła oczami i wbiła wzrok w podłoże, nic jednak nie mówiąc i dzielnie znosząc te przegadywania się dwóch wodzów.

Sol

- Oczywiście - stwierdził lekko kpiącym tonem. Na tej samej podstawie on mógł przewidzieć to, że John pewnego dnia zmieni strony i zacznie bratać się z wrogiem. Sayid prorok w tym momencie zacierał drzazgi, Sayid nieprorok niestety nie zacierał, bo nie wiedział, że powinien...

Nina

- Nie chciałabym wam przerywać, ale jeśli mamy iść, dobrze byłoby ruszyć w tym stuleciu - wtrąciła nieśmiało.

Zrobił Minę Urażonego Wodza Numer Pięć.
- Idę z wami - oświadczył definitywnie. - Jak zgaduję, nie macie żadnej broni? - zapytał, mierząc ich wzrokiem*.

- Jeszcze nie - odparła.

*'zatrzymując wzrok o kilka chwil za długo na umięśnionych ramionach Sayida'

Sol

Sayid miał SPOJRZENIE. Niestety, nie mógł go użyć na Johnie, bo SPOJRZENIE naprawdę zabijało. Nawet Pseudo Wielkich Pseudo Wodzów, Którzy Rekompensują Sobie Pewne Braki Bronią.
Poza tym, miał drzazgi. I bogatą wyobraźnię. Mały Sayidek często wbijał lalkom drzazgi w różne miejsca ciała (aż do pewnego dnia, kiedy się okazało, że dorwał lalkę voodoo). Duży Sayidek skończył z tym kilka lat temu, ale podczas długich, samotnych, wyspowych nocy nie raz wyobrażał sobie, jak zabawiłby się z Innymi, gdyby tylko oni nie woleli siedzieć w swojej piaskownicy i podkradać się do nich nocą, żeby zabrać ich zabawki.
- Nie mamy - powiedział tylko.

Nina

- A Jacka będziecie odbijać z patykami? - zapytał z ironią, co właściwie nie było za bardzo w jego stylu.

Zgromiła go wzrokiem.
- I będziemy rzucać w nich kamieniami, dopóki nie uwolnią Jacka. I kamieniami będziemy rozwalać kłódki. I nic ci do tego, nikt cię nie zmusza żebyś szedł - warknęła. Oczywiście, miała Plan, ale cała sprawa z Jackiem była dla niej o tyle drażliwa, że tego typu komentarze były w stanie spowodować furię jeszcze szybciej niż normalnie.

Olewając wystąpienie Niny, spojrzał na Sayida pytająco.

Sol

- Możemy wziąć twoją wielką broń i wystrzelać wszystkie naboje, a potem używać jej jako maczugi - zasugerował.

Nina

- Wiesz co? Zapomnij - machnęła ręką na Locke'a. - Sayid, chodźmy - dodała, powoli ruszając.