Gra LOST RPG

Troyon

-Libby jest wyjątkiem. Jest naprawdę kochana. - powiedziała z uśmiechem.

Nina

Florence teoretycznie tez, a kiedy czuję że przymierza się do przeanalizowania mnie, wolę wiać gdzie pieprz rośnie. odpowiedziała z uśmiechem. Podobnie jest z Eko. Ilekroć obok niego przechodzę, nie patrzę mu w oczy a i tak wydaje mi się, że tylko czeka żeby mnie dorwać i wyspowiadać czy coś.

Troyon

-Eko też się boję... Coś w nim takiego jest. - pokiwała głową.

Nina

Jesteśmy szalone. skwitowała parsknięciem. Ten ma coś w oczach, ten ma coś w sobie... o mój Boże.

Troyon

Zaśmiała się głośno. Nie zdziwiłaby się gdyby słyszał ją Henry i całe towarzystwo w kuchni i pobliskie krzewy.
-Może jakaś terapia grupowa? - zapytała wreszcie.

Nina

No ale, ja się boję psychologów. przypomniała jej. Chyba ze mnie przywiążecie do krzesła.

Troyon

-Może znajdzie sie jakiś kaftanik.

Nina

Ile jeszcze osób zaprosimy na tą terapię? zapytała z uśmiechem.

Troyon

-Znasz jeszcze jakichś wariatów? Albo ludzi z problemami? - zapytała retorycznie w zasadzie, bo chyba każdy na wyspie był człowiekiem z problemami.

Nina

Na każdego coś dałoby się znaleźć. odparła. Ale ja nie chcę terapii grupowej, ani terapii w ogóle. Jak mi źle, idę sobie popatrzeć na zegar albo zrobić pranie - pomaga. parsknęła.

Troyon

-Patrzenie na zegar? Nina, jesteś dziwną osobą. - uśmiechnęła się.

Nina

I dopiero teraz się zorientowałaś? parsknęła. Taka się urodziłam, znamy się już jakieś... cztery tygodnie? A ty dopiero teraz stwierdzasz, że jestem dziwna. zacmokała z podziwem.

Troyon

-Dopiero teraz ci mówię, kochana. - poprawiła. - Nie możemy dłużej tego przed tobą ukrywać.

Nina

A kiedy zauważyłaś? zainteresowała się.

Troyon

-Dzień pierwszy. Kiedy tylko zobaczyłam rude włosy na horyzoncie. - powiedziała konspiracyjnie.