Gra LOST RPG

Sal

Zeskoczyła ze stołu i ruszyła za zapachem mięcha.

[wychodza: polly i scar]

Granmor

[wchodzi Dave]

Przychodzi sobie, bierze miskę i płatki. Siada na krześle i w spokoju zabiera się za jedzenie.

Granmor

Po jakimś czasie, udaje się w stronę pracowni Jeffa. Kładzie miskę na jakimś stole i sobie idzie.
[wychodzi Dave]

Sol

[przelotem Scar]

Przyszła do kuchni, zorientowała się, że świeci pustkami i jęknęła. Po gruntownym przeszukaniu półek i szafek znalazła płatki kukurydziane razy dwa, słoik miodu (nikt na wyspie nie lubił miodu?) oraz kruche ciasteczka, które ledwo pamiętały czasy kiedy były kruche. Następnie wróciła do namiotu.

Sal

[wchodzi znikąd: polly]

Weszla i stanęła przed półkami, myslac intensywnie, co chce zjesc.

Salianka

[wchodzi: Natalie]
Do kuchni wbiegł mały, rudy piesek, szczekając radośnie. Natalie nasypała płatków do miseczki i usiadła na jednym ze stołków.
- Nie zastanawiaj się, i tak nie masz zbyt dużego wyboru - uśmiechnęła się do Polly. - Przestań - rzuciła do żebrzącego o jedzenie Gizmo. - Zjadłeś mój kalendarz, nie jesteś jeszcze głodny.

Sal

Nie mam nic do wyboru. Bambus i płatki. Pieprzony bambus, pieprzone płatki. Jak ja mam być w ciąży, w takich warunkach? spytała z irytacją, opierajac się dupą o stół.

Salianka

- Nie bądź. Poproś Doktorka. Pewnie się nie zgodzi, ale będziesz mogła się czymś zająć. Zawsze to jakaś rozrywka, nie? - stwierdziła, podając psu płatka. - Masz, ty mendo, ty. Biorąc pod uwagę twoją wagę jesz więcej niż Hurley.

Sal

Doktorek poza zasiegiem. przypomniała jej. Ta. Pójdę do Izzie. 'Hej, Izzie, jak masz czas po południu, to usuń mi dziecko'.

Salianka

- Ten to zawsze się wymiga - mruknęła pod nosem. - Ja tam lubię dzieci. Będziesz świetną matką, serio. Nawet jeśli nie, przyzwyczaisz się. Będziesz miała na to sporo czasu, w końcu dziecko jest trwalsze niż hipoteka, przynajmniej dwadzieścia lat utrzymywania.

Sal

Polly spojrzala na Natalie tak, jakby ta wlasnie okresliła jej piersi jako 'niewielkie'.
O tak. Będę swietną matką. powiedziała kwasno. Jesli nie utopie mojego maleństwa w morzu przy pierwszej sposobności, oczywiscie.

Salianka

- Obudzi się w tobie instynkt macierzyński, będziesz robiła słodkie, maleńkie skarpetki, trzymała na rękach, czekając, aż odbije mu się po jedzeniu... O, właśnie. Ciekawe jak wytrzyma to twój biust, podczas laktacji się powiększa, nie? - rzuciła, jak gdyby od niechcenia, wymachując swoją drewnianą łyżką. Niedawno zauważyła, że denerwowanie innych naprawdę może być fajne, nawet jeśli oznaczało to wchodzenie w paszczę lwa, bądź też zadzieranie z Polly. Na jedno wychodzi.

Sal

Polly rozwazyła rzucenie w Natalie szafką. Albo stołem. Albo tym zidiociałym szczurem, który szczekał z poziomu jej kostek.
Jeśli chcesz, będziesz je mogla ponosić, jeśli mój kręgoslup odmówi. warknęła.

Salianka

- A, dziękuję, nie skorzystam. Może mam niewiele, ale absolutnie mi to wystarczy. Wstała i opłukała swoją miskę. Odłożyła ją na miejsce, po czym wygodnie usadziła swój tyłek na bambusowym stole. - I nie patrz tak na Gizmo - dodała po chwili. - tylko ja mam prawo mu grozić.

Sal

- Jak mam nie patrzeć? - spytała, rzucając szczurowi spojrzenie poirytowanej starej panny z kokiem na czubku głowy i robótką reczną w dłoni.