Gra LOST RPG

Nina

Nina wstała zaraz za nią, cmokając lizaka i zastanawiając się kiedy ostatni raz to robiła. --Cholera, ile mnie rzeczy ominęło przez te lata? Stara dupa ze mnie a nic nie przeżyłam...-- Ale zaraz kiedy spojrzała na rozbity samolot odwołała to.
Charlie? a co za ten jego zespół? zapytała czując swoje zacofanie.

Scheat

Zespołu? Jakiego znowu zespołu? Nie miała pojęcia, maja tutaj jakiegoś artystę, czy co? Na muzyce sie nie znała, zdała się na Pauline, chociaż jej prawdomówność, to bylo co najmniej wątpliwe. Wstała i poszła za nią. No to komu w droge temu czas.
[Wychodzi: Florence]

Wilk

Bawil sie swietnie. Ledwo powstrzymywal sie od smiechu ogladajac skaczace sobie do gardel kobiety. Ale wszystko co dobr musi sie kiedys skonczyc. Wzial lizaka, garsc precelkow i poczlapal za nimi, by pomoc w poszukiwaniach. --Przynajmniej sie nie bede nudzil.--

[wychodzi: Simon]

Sal

[Przychodzi: Pauline]

Złapała największy plecak, jaki miała. Wpakowała do niego niezaczętą butelke z wodą, i dwie puste, które walały się po namiocie. Odruchowo wyjęła z torby lizaka arbuzowego i wpakowala go sobie w usta.
Teraz pozostało jej tylko odwiedzić kilka namiotów.

[Wychodzi: Pauline]

Sal

[Przychodzi: Pauline]

Pólka skalna była o wiele wygodniejsza od piasku. Przynajmniej nic nie wsypywało jej się za gacie.
Obrzuciła spojrzeniem póleczkę, którą drugiego dnia przybił jej Charlie, tą parodię posłania, trzy gigantyczne walizki i jej dumę - wielki puchar.
Cholera jasna no. Chyba potrzebuję tragarza, szlag by to trafił

[Wychodzi: Pauline]

Sal

[przychodzi: pauline]

Przyprowadziła Simona do swojego namiotu.
Poczekaj chwilę, facet powiedziała, znikając wewnatrz schronienia. Po około pięciominutowej szarpaninie wyciągnęła zeń trzy gignatyczne torby, wypchane do granic wytrzymałości, plecak i torebkę. Nad wszystkim górował olbrzymi puchar, zdobyty na mistrzostwach.
Weź tylko tę największą torbę i plecak, facet, z reszta tego cholernego majdanu sobie proadzę.

Wilk

[przychodzi: Simon]

Simon spojrzal ze zdziwnieniem na bagarze Pauline.
- Spokojnie, nie szarzuj tak... Brac trzeba tylko rzeczy najwazniejsze. Lepiej przegladnij te torby, albo ja to zrobie. Nie mam zamiaru niesc tego wielkiego cholerstwa.

Sal

Pauline spojrzała na niego z lekką irytacją.
Uprzedzałam cię, facet, że jako prawdziwa kobieta mam tendencję do zabierania cholernie niepotrzebnych rzeczy. powiedziała, klękając przy torbach.
Rozsuneła jedną z nich. Z kieszeni wypadły nieposkładane ciuchy, stanik i jakas samotna skarpetka. Pauline wyjęła wszystko na piasek i spojrzała wyczekujaco na Simona.

Wilk

- Wez tylko sporo bielizny i troche praktycznych ciuchow - powiedzial z irytacja w glosie patrzac z gory na Pauline.
Nigdy tego nie rozumial. Jego caly dobytek, i to nie na tej cholernej wyspie, zmiescilby sie prawdopodobnie w jednej z tych ogromnych toreb.

Sal

Możesz wyjąc mi parę spodni z tamtej torby, facet? spytała, żałując, że prosiła kogokolwiek o pomoc.
Wyjęła bieliznę i kilka bluzek, wpakowała je do plecaka i chwyciła puchar.
Na sali w Sydney nie wydawał się az tak cholernie ciężki. Czując na sobie karcace sporjzenie Simona, zaczęła się usprawiedliwiac, po częsci sama przed sobą.
Ten puchar jest dla mie cholernie, cholernie ważny, facet. powiedziała, obserwując swoje nieprzekonane oblicze odbite w pucharze.

Wilk

Simon wzruszyl ramionami i otworzyl jedna z toreb.
- Sama bedziesz to dzwigala. - powiedzial sucho.
Po niedlugisz poszukiwaniach wyciagnal z torby pare jeansow i seksowny, czarny, koronkowy stanik. Podal je Pauline wyobrazajac sobie jakby w nich wygladala. Po chwili wyciagnal tez czarne, widocznie z kompletu, stringi.
- To chyba tez powinnas wziac - powiedzial usmeichajac sie kasliwie.
Podnisl majtki na wysokosc oczu by lepiej sie im przyjrzec.

Sal

Pauline spojrzała na Simona i rozesmiała się.
Możesz je nawet przymieżyć, facet powiedziała, wyciagajac w jego stronę rękę. Dawaj. Szlachetny pan każe brac, to biorę, twe życzenie mym cholernym rozkazem

Wilk

- Ty chyba bedziesz lepiej w nich wygladala.
Simon zawiesil wzrok na, uwydatnionych przez obcisla bluzke, dowodach kobiecosci Pauline.
Po chwili wyciagnal z torby jeszcze jedna pare spodni i jakas spodniczke.
- No to chyba wszystko, lalka... - powiedzial udajac jej wlasny ton.
Czul sie swietnie. Czul sie wolny. Nie musial juz jesc obiadow z nudnymi grubasami, smiac sie z ich dowcipow i odwzajemniac usmiechow ich zon. Mogl byc soba. Napawal sie tym przez chwile patrzac bezczelnie na jej tylek.
--No, co za duzo to nie zdrowo--
Westchnal i pomogl jej zapiac wypchany plecak.

Sal

Pauline nie cierpiała, kiedy ktokolwiek wgapiał się w jej biust, tyłek czy cokolwiek innego. Wzięła od Simona jej zapięty plecak i spojrzała na niego nieco zaczepnie.
Przez chwilę poczułam się jak jakiś cholerny film porno parsknęła, zakładajac plecak. Dzięki, facet.
Chwyciła puchar w rękę i ruszyła w stronę agory.
Gdyby ktoś nie spędził z nią dwóch dni w buszu, zapewne patrzyłby teraz na jej plecy z irytacją, czuł się olany i miał dość jej niewdzięczności.

[Wychodzi: Pauline]

Wilk

Simon usmiechnal sie, przeciagnal tak, ze az koci zatrzeszczaly i, wesolo pogwizdujac ruszyl spowrotem do swojego schronienia.

[wychodzi: Simon]