Gra LOST RPG

Sol

Mruknął coś niezrozumiałego, po czym znowu się połozył. Gdzieś tam przy tratwie krzątał się Michael, ale Sawyerowi nie chciało się wstawać, a już na pewno pomagać mężczyźnie - leżał z rękami założonymi pod głową, z zamkniętymi oczami i zastanawiał się, po ilu minutach zaśnie, biorąc pod uwagę ciągły ruch na plazy.

Nina

[przychodzi: Nina]
Zobaczyła drzemiącego Sawyera już z daleka. Położyła sok, chrupki i batoniki obok niego, karton z napojem opierając o faceta, bo jak na złość nie chciał się trzymać.

Sol

Możesz brać przykład z tego kartonu stwierdził zaspanym głosem, nie otwierając oczu. Chciał ponownie złapać dziewczynę za rękę, jednak zrezygnował.

Nina

Nie zaczynaj... podobno byłes bardzo głodny. Doceń to ze zapieprzałam do bunkra i przyniosłam ci prowiant. powiedziała w końcu kładąc karton na piasku i siadając. Wyciągnęła nogi przed siebie i podparła sie na rękach, wystawiajac twarz do słońca i przymykając oczy.

Sol

Nie zaczynam. Nadal jestem bardzo grzeczny, to ty sobie coś dopowiadasz stwierdził, siadając. Napił się trochę soku, chwycił batonika i zaczął go jeść - chyba dopiero w tym momencie uświadomił sobie, jak bardzo był głodny.

Nina

Smacznego. dwudniowe doświadczenie rozmów z Sawyerem nauczyło ją, ze najlepiej niektóre rzeczy zignorować, bo i tak w słownych potyczkach sie z nim nie wygra. Nie zmieniając pozycji zaczęła podrygiwać stopą w rytm melodii, która od rana siedziała jej w głowie.

Sol

Dzięki. Mój ostatni gówniany posiłek na tej wyspie. To jest ten moment, w którym powinienem się rozpłakać? zapytał, kończąc pierwszego batonika i zabierając się za drugiego.

Nina

Czy ja wiem? Może lepiej nie płacz, bo dużego faceta, o wrażliwej duszy dziecka, który płacze, bardzo trudno jest pocieszyć... powiedziała nie otwierając oczu.

Sol

Znam jeden sposób powiedział, uśmiechając się ironicznie. Jeden naprawdę, naprawdę dobry sposób.

Nina

Spojrzała na niego spod przymrużonych powiek. Nie wątpię... pewnie musisz często płakać co? zapytała leniwym głosem.

Sol

Notorycznie odparł, popijając batonika sokiem. Jak tylko mam trochę wolnego czasu, zaczynam płakać.

Nina

I jak tylko w pobliżu jest ktoś, kto moze cię pocieszyć, prawda? zapytała z rozbawieniem znów przymykając oczy.

Sol

To też przyznał, otwierając chrupki kukurydziane. Ale czasami muszę sobie radzić sam, jak otoczenie jest niechętne. Nie wszystkich wzrusza płaczący skurwysyn z duszą dziecka.

Nina

Mnie wzrusza, mam całkiem dobre serce, nie licząc tych kilku napadów na ludzi z pięsciami. powiedziała krzywiac się. Powiedz mi zatem, jak sobie radzisz sam?

Sol

A jak myślisz? zapytał, uśmiechając się złośliwie. Wątpię, żeby porządna kobieta chciała o tym słuchać.