Gra LOST RPG

Sal

Polly podniosła głowę ze splecionych dłoni.
Hej, zostawiłam cię, bo byłeś, nazwijmy to - niedysponowany, do cholery. powiedziała z irytacją, po czym ponownie oparła podbródek na dłoniach.
Poza tym - kto ma być tym cholernym liderem, skoro Luke odszedł, co?

Wilk

A skad ja mam wiedziec?
Zaczal bezmyslnie skubac nitke wystajaca z jej bluzki.
I jak tu byc liderem jak nikt nie liczy sie z twoim zdaniem?[/i]

Sal

Polly podniosła ponownie głowę i posłała mu pełne irytacji spojrzenie.
Simon, do cholery, Jack - jako lekarz - powiedział, że nie jesteś w stanie iść. Wystarczy?!

Wilk

Simon westchnal cicho.
Nie rozmawiajmy juz o tym. Nie chce znowu sie z toba klocic mruknal pojednawczo i pocalowal ja delikatnie.

Sal

Uśmiechnęła się niewyraźnie i ponownie oparła podbródek na splecionych dłoniach. Przez chwilę leżała w milczeniu, wpatrując sie w jakiś punkt na ścianie wnęki. Po kilku minutach westchnęła i stwierdziła:
W zasadzie, to chyba chce mi się jeść.

Wilk

W zasadzie to ja tez. W zasadzie to nie jadlem nic od, swoja dorga dosc skapego, sniadania.
Przesunal sie lekko w prawo, tak by jakis wyjatkowo wredny kamien go nie uwieral w plecy.
To idziemy?

Sal

Zaraz. mruknęła, przekręcajac głowę na bok i opierajac policzek na splecionych dłoniach.
Zbyt dobrze jej sie leżało, żeby cokolwiek zmusiło ją do wstania. Nawet, jeśli tym czymś był wrzeszczący z głodu żołądek, ktory już dawno zapomniał o wczesnoporannym kawałku poobijanego mango.

Wilk

Simon usmiechnal sie tylko. Cos bylo z nim nie tak. Ostatnio stanowczo zbyt czesto to robil. Zaczelo sie to jakies dwa dni temu.
Nigdy by nie pomyslal, ze na nagiej skale lezy sie tak dobrze.

Sal

A tak w ogóle, to co jest do żarcia? spytała, nie podnosząc głowy i nie otwierajac oczu.
Byla głodna, to prawa, ale nie do tego stopnia, żeby podrywać się teraz z tak wygodnej pozycji. Było ciepło, miło, bezpiecznie - czyli tak, jak w zasadzie ni powinno być.

Wilk

Pomyslmy. Mieso z dzika na zimno... efektowna pauza ...na cieplo... kolejna ...i na goraco.
Co pani zamawia? dodal po chwili milczenia.

Sal

Mięso?! Polly podskoczyła, podniosła głowę i spojrzała na niego z miłym zaskoczeniem. Uśmiehcnęła się i, tonem stałej bvywalczyni pięciogwiazdkowych restauracji, 'dokonała zamówienia': Na ciepło, poproszę.

Wilk

Mieso, mieso potwierdzil Simon wypinajac dumnie piers ktore oczywiscie zawdzieczas swojemu pseudowodzowi.
To jak? Chcesz w konu isc czy nie? Ja bym sobie z checia jeszcze polezal. Chociaz z drugiej strony z pelnym brzuchem lepiej sie leniuchuje.

Sal

Nie jadłam nic od świtu, chłopie. powiedziała Polly, podnosząc się lekko i przesuwając w bok. Jestem głodna jak cholera. Pomóż mi wstać, poleniuchujemy potem.

Wilk

Simon przeciagnal sie, ziewnal dwa razy i, gdy juz zebral cala swoja sile woli, powoli podniosl sie z ziemi. Od razu zatesknil za przyjemnym cieplem Poly wtulonej w jego bok, ale swiadomosc iz za kilka chwil napelni zoladek dziczym miesem dodawala mu otuchy.
No to chodz... mruknal pomagajac Polly wstac.

Sal

Chwyciła Simona za przeguby dłoni i wstała chwiejnie, opierając się na jego ramieniu. Kula otrzymana od Marshalla leżała teraz w pieczarze głównej i Polly zaczęła się zastanawiać, czy ma skakać na jednej nodze i pełzać.