Gra LOST RPG

Sal

Pauline wstała i wyciągnęła rękę w jego stronę.
Wstawaj, facet poleciła, patrząc na niego wyczekująco.

Wilk

Simon spojrzal na nia jak na niespelna rozumu.
- Chcesz tanczyc? Teraz?
W myslach juz szukal wymowki.
- Przeciez nie ma muzyki, ziemia jest nierowna. Jeszcze sie przewroce i skrece kostke!

Sal

Na żadnym z większosci cholernych treningów nie ma muzyki. A jak skręcisz kostkę, toci ją wymasuję, pajacu powiedziala, ciągle trzymajac wyciagnietą rękę.

Wilk

Dalsze wymowki nie mialy sensu. Simon ze zrezygnowaniem chwycil jej reke i podciagnal sie.
- To gdzie chcesz tanczyc? Tutaj? I co? Od czasow studiow tanczylem tylko na bankietach...

Sal

Hej, facet, o trzy pytania za dużo parsknęła. Przeciez nie każę ci kręcić tyłkiem jak profesjonaliście. powiedziała, patrząc na niego.
Przysunęła się nieco bliżej tak, żeby zachować kontakt cielesny, i miec jeszcze dla siebie trochę luzu.
Może po prostu rób to, co ja, facet? To nie jest jakoś cholernie trudne. uśmiechnęła się, próbując zacząć jeden z podstawowych kroków.

Wilk

- No dobra, sprobuje...
Simon niepewnie polozyl dlon na jej talii i zaczal nasladywac jej kroki. Na poczatku szlo mu to niezgrabnie, ale po chwili wyczul juz rytm i ruszal sie o wiele plynniej. Powoli zaczynalo mu sie to podobac. Na jego twarzy pojawil sie usmiech dziecka bawiacego sie nowa zabawka.

Sal

No, nieźle, facet pochwaliła go Polly. Już miała go postrofować za brak tej całej akcji bioder (jej Dave mówił zawsze, że robiąc to czuje sie jak pedał), kiedy poczuła zapach odrywanego mięsa i usłyszała pełne uznania mlaskaie.
Chyba już jedzą tego cholernego dzika zauważyła, wystawiajac głowę za skalną ścianę. Faktycznie - cały obóz delektował się wręcz smakiem mięsa, które było zapewne żylaste i niedopieczone. W tej chwili nie obchodizło to chyba jednak nikogo - to było mięso, bogate w tłuszcz, białko i inne duperele. Mogliby zjesc nawet surowe.
Idziesz, chłopie? spytała, klękając przed torbą i wyjmując z niej naderwany kawałek jednorazowego talerzyka.

Wilk

Jak tylko Pauline powiedziala o dziku, bol zoladka wrocil z podwojana sila.-
-No jasne, ze ide...
Poczekal na nia przez chwile zucajac zniecierpliwione spojrzenia w kierunku ogniska poczym ruszyl na uczte.

[wychodzi: Simon]

Sal

Ruszyła w stronę goniska, trzymając w ręce naderwany talerzyk jednorazowy.

[Wychodzi: Pauline]

Sal

[Przychodzi: Polly]

Usiadła w kacie i zaczęła rozmasowywać nos. Florence coprawda na stawiła go, dosć nieumiejętnie, ale jednak - kości były na swoich miejscach, chociaż bolało jak cholera. Krew jeszcze leciała z jej nosa, jednak już coraz słabiej. Polly odchyliła głowę do tyłu.
Pieprzona suka warknęła w rpzestrzeń, myśląc o Alex.
--Takich lduzi powinno się zamykać w pierdolonym wariatkowie, psia mać--

Sal

Krew już nie ciekła.
Polly była w zasadize ciekawa, czy ich samozwanczy przywodca wie o starciu w jaskini. I czy zauwazy, ze miala - a w zasadize - ciagle ma - zlamany nos.

[Wychodzi: Polly]

Wilk

Simon wszedl do srodka niosac na ramieniu nieprzytomnego goscia. Rozejrzal sie niepewnie poczym polozyl go delikatnie na poslaniu Pauline.
--Pauline jako pielegniarka. Biedny gosc.--

Sal

[Przychodzi: Polly]

Polly weszła za Simonem do swojej wneki.
Ekipa, niech ktoś znajdzie jakiegoś lekarza, cholera jasna, obojętne jakiego, może być nawet pieprzony ortopeda rzuciła w przestrzeń i zaczęła szukać wody w plecaku.

Wilk

- A gdzie ty znajdziesz lekarza na tej przejketej wyspie? Czy ktos zna sie tu na medydynie chociaz troche?

Scheat

Niby jak mamy go znaleźć? Wywiesić ogłoszenie?
Cholera mogę ci powiedzieć wszystko co wiem o amnezji, ale omdlenia..
Ohh, to jest moje cholerne szczęście.
Popatrzyła na niego, był aż szary na twarzy.
Myslę, że on jest wyczerpany, dajmy mu pić.
Dużo snu i dużo wody..
Tak mi się zdaje..