Gra LOST RPG

Kosiara

Flashback I
Seattle, czerwiec 1996
Dom Pennington'ów i Hetfield'ów

Usłyszał jak za Alanem i Cath zamykają sie drzwi. Patrzył przez okno jak wsiadają do taksówki i odjeżdżają.

Hey, Jude, don't make it bad,
Take a sad song and make it bet ... szszsz...

Podszedł do radia i zrucił je z szafki

Pierdolicie żuczki...

Wyszedł ze swojego pokoju i poszedł do sypialni brata. Wszedł do środka. Otworzył komodę i wyciągnął z niej finkę

Kochany harcerzyk pomoże złemu braciszkowi....

Wrócił do siebie. Nie zamknął drzwi.

Niech od razu skojarzą
-powiedział do plakatu z Kurtem Cobainem

Usiadł na podłodze. Wyciągnął lewą rękę. Przyłożył nóż do nadgarstka...

...Przez chwilę miał zwidy... był w dżungli... słyszał szum wodospady... widział mały samolot przepełniony marihuaną....

Otrząsnął się i ścisnął powieki

Trzeba z tym wreszcie skończyć

Powiedział nacinając skórę. Potem zrobił jeszcze kilka nacięć i położył się.

Zdążył jeszcze zauważyć jak plama krwi powiększa się. Podmuch wiatru zdmuchuje z parapetu biały proszek heroiny i znaczki LSD na podłogę....

Kosiara

Cath wstała rzuciła do Adam na odchodne - Wstawaj ulungu - i poszła do kuchni polowej

******
Flashback II
Seattle, listopad 2003r
Cath świruską...

- Adam, obudź się ulungu...
Przewrócił się na drugi bok i warknął na siostrę:
- Odwal się... nie znudziło ci się granie, o świcie, po pogrzebie, nad grobami kumpli?
- Nie - odpowiedziała chłodno i ciężko usiadł na jego łóżku - Adam... - zajęczała - proszę, ja muszę tam pojechać
- To pojedź
- Nie rozróżniając gazu od hamulca? - zaironizowała zrzucając z jego szafki nocnej małą figurkę żuka mocnym uderzeniem w blat
- Wyjdź...!
- Adam
- Wyjdź i poczekaj na mnie na dole

~~~~

Zajechali przed cmentarz. Cath wyszła z samochodu. Z tylnego siedzenia wzięła gitarę.
Siedział w samochodzie bawiąc się dwiema bransoletkami na przegubie prawej ręki, jedna z niebieskich koralików, druga z czerwonych.

Cath wsiadła do samochodu. Zamknęła oczy zacisnęła szczęki i pięści. Westchnęła
- rok bez śmierci jednego z Mad'ów rokiem straconym, cholera jasna - powiedziała i walnęła pięścią w siedzenie
- siostra… Spokojnie
- Nie. Uspokoję. Się. - krzyknęła - nie uspokoję się! Bo to jest pojebane! A do tego to moja wina!
- Cath... - powiedział spokojnie i dotknął jej ramienia - to nie twoja wina. To przypadek, że wtedy TO powiedziałaś i że teraz TO się dzieje...
- Jaki przypadek?!? Nic nie dzieje się bez przyczyny!* A przyczyną tego, że, co roku umiera ktoś z naszej paczki jest to, że siedem lat temu powiedziałam, że tak będzie!!
- Cath...
- Zamknij się. To moja wina, że oni wszyscy umarli… Zostaliśmy tylko my…

*Nothing happened without a reason – Locke’owy tekścik… musiałam napisać Wide grin

Kosiara

Flashback III

Podał siostrze szklankę wody
-Połknij ją wreszcie – powiedział wskazując brodą na tabletkę nasenną spoczywającą na jej dłoni. Bez słowa wzięła ją do ust i popiła wodą. Odłożyła szklankę na rozkładany stolik przyczepiony do fotela samolotu, jęknęła i opadła bez sił na krzesło. Zamknęła oczy i znowu jęknęła
-Nienawidzę… - zaczęła mówić
-Hę…? - Przekrzywił głowę i uniósł pytająco brwi
-Wszystkich i wszystkiego – powiedziała wymijająco
-Ale to twoja wina – odrzekł wiedząc, o co jej chodzi
-Pół na pół… - powiedziała otwierając jedno oko.
Nagle samolot wpadł w turbulencje. Automatycznie poprawili się w siedzeniach i zapięli pasy. Po chwili maszyna zaczęła trząść się bardziej i bardziej.
-Co jest?!? Co się stało?!? – Cath wrzasnęła na przechodzącą obok stewardessę, która delikatnie mówiąc, zignorowała ją. Dziewczyna przechyliła się na bok i wyjrzała do tyłu. Adam nic nie mógł zrobić. Siedział pośrodku. Już odpiął pasy i miał wstać, kiedy Cath wróciła na swoje miejsce i przycisnęła jego klatkę piersiową drżącą dłonią.
-Co się stało? – Zapytał widząc jej przerażoną minę
-Ykhmm… Ujmę to tak: jakieś 10 siedzeń za nami nie ma samolotu…
Szarpnęło samolotem. Cath uderzył głową w siedzenie przed nią i straciła przytomność. Z bardzo dużym opóźnieniem, ze skrytek, wyskoczyły maski z tlenem. Szybko założył jedną siostrze drugą sobie.

Biegł po plaży z nieprzytomną siostra w ramionach. Położył ją pod palmą, z daleka od płonącego samolotu
-Cholera jasna!! – Zaklął i z całej siły przywalił w drzewo rozwalając sobie knykcie.