Gra LOST RPG

Nina

Spała prawie godzinę, po czym obudziła się, bo zdawało jej się że śpi na czymś twardym, zamiast na swoim kocu.
Dlaczego nie jestem w namiocie? zdziwiła się, siadając, rozglądając jak pięciolatka zagubiona w tłumie i trąc oczy.

Troyon

-Jesteśmy w dżungli. Pamiętasz? - powiedział łagodnie, wyrwany z zamyślenia.

Nina

Spojrzała na Jacka, jakby widziała go pierwszy raz w życiu, po czym poczuła na twarzy chłód, otrzeźwiała i przypomniała sobie. Wszystko.
Ooo. Pamiętam... mruknęła cicho, trąc szczypiące oczy. Była pewna że teraz do ogólnie uroczego wizerunku w postaci zadrapań na twarzy, dołączyły podkrążone oczy.

Troyon

-Odpoczęłaś? - zapytał, podnosząc się nieco.

Nina

Nie. powiedziała, zgodnie z prawdą, bo sen tylko bardziej ją rozbił. Mogłeś nie pozwolić mi zasnąć... mruknęła, narzucając kaptur bluzy na głowę i zbierajac się do wstawania.

Troyon

-Skoro zasnęłaś, to znaczyło, że tego potrzebowałaś. - stwierdził i westchnął, przyglądając się Mike'owi. - Ale ty już byś się mół obudzić. - powiedział cicho.

Nina

Pomogłabym ci go jakoś nieść, ale chyba nie dam rady... powiedziała z powątpiewaniem.

Troyon

-Dam radę. - zapewnił i spojrzał na nią. - Gotowa?

Nina

Taaak. odparła i wstała.

Troyon

Podniósł się z ziemi, odpalił pochodnię od ogniska i podał Ninie. Ognisko natomiast zagasił, bo chociaż pożar dżungli byłby widoczny z daleko, to mogliby nie zdążyć uciec. Potem przerzucił sobie Mike'a przez plecy i poczekał, aż Nina pozbiera sie do końca.

Nina

Jak to baba, do tego rozespana, zbierała rzeczy dłuższą chwilę, o mało nie zostawiając plecaka przy pozostałościach ogniska. W końcu jednak była gotowa, więc ruszyli dalej.
Teraz juz na pewno ci nie zarzucę, że spędzasz całe dnie w bunkrze unikając spacerów. powiedziała prawie wesoło, kiedy chłód nocy rozbudził ją całkiem.

Troyon

Zaśmiał się krótko i nie skomentował nijak, tylko szedł uważając pod nogi.

Nina

Odgoniła dłonią ćmę, która przyleciała zwabiona światłem pochodni, naciągnęła kaptur na głowę i szła dalej, zaczynając nucić pod nosem cicho.

Troyon

Ziewnął i szedł dzielnie za Niną. Nie straszne mu były ćmy, ciemności, czający się po krzakach Inni, małe rude stworzenia czy nawet nieco więksi Murzyni przewieszeni przez plecy.

Nina

Szli godzinę, dwie, trzy, ale ani Nina, ani Jack, ani tymbardziej Mike, nie wiedzieli dokładnie ile. Najpierw jeszcze trochę rozmawiali, potem ograniczyli się do koniecznych uwag typu 'uważaj, korzeń', 'uważaj bo się spalisz, 'uważaj bo spalisz mnie', a na samym końcu byli tak zmęczeni, że już nawet nie chciało im się otwierać ust.
Nina potykała się co chwilę, prawie usypiając na stojąco, Jack mimo że każdy wie jaki jest silny etc, był także kompletnie wyczerpany. W końcu, wraz ze świtaniem i śpiewem ptaszków które wyspane i radosne zaczynały nowy dzień - doszli na znajomą scieżkę.
[wychodzą: Nina, Jack i Mike]