Gra LOST RPG

Ty cholero jedna... - żachnęła się i usiadła obok rudej, kudłatej kulki. - Mówiłam już, że cię nienawidzę?
Sięgnęła po swój przemoknięty szkicownik oraz długopis i zaczęła grać sama ze sobą w kółko i ...

Zrezygnowana Natalie, po kilku godzinach daremnych poszukiwań, przeklinając i życząc swojemu psu wszystkiego najgorszego, wróciła do namiotu.

[wychodzi: Natalie]

O, właśnie, co do nieobecności, to w sobotę i niedzielę nie będzie szans, żeby mnie złapać, sprawy rodzinne. Właściwie dzisiaj i jutro też będzie ciężko :/

Giiizmooo! było słychać z daleka, jednak pies jak na złość się nie pokazywał.

- Pollyyy... - zawyła żałośnie. Rozejrzała się dookoła, po czym starając się nie spaść ze stołu, sięgnęła po miskę, którą rzuciła we włochatego potwora. - O. - uspokoiła się nagle. - Trafiłam. - powie ...

- Zrób coś! On mnie ugryzie! Jego jad może być śmiertelny! Ja nie chcę umierać! Polly! - pisnęła, kuląc się na stole.

- Namawiałby, gdyby zauważył, że tu są jakieś ładne dziewczyny w moim wieku. Pieprzony homofob. - mruknęła, drapiąc się po ręce. Nagle, urwała gest w pół ruchu, jakby skamieniała, utkwiła wzrok w pias ...

- Gdyby mój ojciec to widział, pewnie by mnie namawiał, żebym miała Marshalla w łóżku. Nienawidzę go. - odparła wesoło. - Wiesz, mam wrażenie, że Gizmo właśnie jest zjadany przez jakiegoś misia polarn ...

- Nie jestem twoją niańką. A tym bardziej, nie jestem niańką Marshalla. Gdyby mój ojciec to widzał... - pokręciła głową. - Ja chcę mój aparat.

- Wolę tradycyjne rozwiązania. Wiesz, woda. Jakbyś nie zauważyła, mamy jej tu pod dostatkiem.

- Idź przebierz spodnie. Nie rozumiem, jak wy możecie chodzić w takich brudnych ciuchach.

- Jeśli ma wyglądać, tak jak śniadanie, to tak. Na więcej nie licz. Po pierwsze, nic innego nie ma; po drugie, nawet jeśli jest, to nie chce mi się zbierać owoców, chyba że mi się dopiero zachce; po t ...

- Mówiłam, że da się z tobą żyć. Ciężko, ale się da. - rozejrzała się po kuchni. - A gdzie ten szczur?

Popatrzyła na Polly, jak na małe dziecko, zrobiła dziwną minę, jednak sięgnęła po drugą miskę i wsypała do niej trochę płatków.
- Nienawidzę samej siebie - westchnęła, podając dziewczynie naczynie.

- Tylko, wiesz, jak na razie perspektywa macierzyństwa mnie przeraża. Może za kilka lat, kiedy znajdę faceta o charakterze twardej babki. Na razie pies mi w zupełności wystarcza - podrapała Gizmo za u ...