Gra LOST RPG

Marshall

- A ty się tak bardzo martwisz - mruknął trochę ironicznie Marshall, rozzłoszczony całą sytuacją. Usiadł kawałek dalej, patrząc spode łba na Michaela.

Wilk

Dopiero po chwili dotarlo do niego znaczenie slow Shanon.
Wybaczcie... mruknal slabo siadajac obok syna i chowajac twarz w dloniach.
Jak ja moglem do tego dopuscic?
Po krotkiej chwili w koncu zebral sie w garsc.
Dziekuje, ze zajeliscie sie moim synem powiedzial rzeczowym tonem.
--Juz nigdy go nie zawiode. Nigdy...--

Nina

Shannon stała w miejscu i patrzyła skonsternowana to na Michaela to na Marshalla. Nie wiedziała co z sobą począc, bo spodziewała się dalszych ataków ze strony Michaela a ten, niespodziewanie- przeprosił.
No... nie ma za co... ale to przecież nie twoja wina ze zemdlał.... widział Chey, to musiały być dla niego wielkie emocje...powiedziała Shannon nie wiedząc zupełnie jak pociesza sie ojca.

Marshall

- Jak ja mogłem do tego dopuścić? - mruknął ironicznie Marshall. Michael zakrawał według niego na niezłego świra.
- W każdym razie jakoś mogłeś - powiedział. - I następnym razem, z łaski swojej trzymaj ręce z dala ode mnie...

Wilk

Widzieliscie moze Vincenta? zapytal ignorujac usilne proby Shannon. Wiedzial, ze to byla jego wina. Powinien najpierw zajac sie Waltem, odprowadzic go do namiotu.
Chlopak uwielbia tego psiaka. Lepiej, zeby tu byl jak sie obudzi.

Nina

Wiedziała, ze to będzie następny krok. Powinna robić za wróżkę na wyspie.
Nie wiem, poleciał gdzieś... nie widziałam go odkąd Walt zemdlał.

Marshall

Marshall patrzał z niedowierzaniem na Michaela.
- Człowieku, ten dzieciak ma uwielbiać ciebie, a nie jakiegoś psa - powiedział.

Wilk

Michael poczestowal Marshalla morderczym spojrzeniem.
Bylbym wdzieczny gdybys nie wtracal sie sprawy miedzy mna o moim synem odparl sucho.
W duchu jednak przyznal facetowi racje. Ale trudno, skoro woli psa, niech bedzie z psem. Byle byl szczesliwy.

Marshall

- A ja byłbym wdzięczny, gdybyś mnie nie uderzył - warknął Marshall. - Przynajmniej nie w moim namiocie...
Był wkurzony. --Jak ja bym miał takiego bachora, to bym go zlał... A jakbym miał takiego ojca, to bym się powiesił...-- pomyślał złośliwie.

Wilk

Przeciez juz przepraszalem rzucil zirytowany.
--Czego ten gosc tak sie czepia?--
Sam nie wiedzial co ma zrobic. Z jednej strony chcial pojsc poszukac Vincenta, z drugiej czul, ze powinien nie opuszczac syna.

Marshall

Marshall nic nie odpowiedział.
--Durny idiota...--
Noga bolała go mocniej niż wcześniej. Shannon chyba miała rację - przeforsował ranioną kończynę.
--Dlaczego ja nigdy nikogo nie słucham?--

Nina

Lepiej idź poszukać tego psa. powiedziała Shannon do Michaela. Przestało padać. Zerkniemy na tego tu twojego syna, pod warunkiem że nie będziesz już na nas napadał. powiedziała.

Marshall

Marshall siedział na swoim miejscu, trzymając się za nogę, która nagle zaczęła go strasznie boleć. Starał się, by nie było widać, że teraz cierpi, bo musiałby wtedy przyznać, że postąpił głupio, ni słuchając Shannon. A nie lubi przyznawać się do błędu...

Wilk

Michael spojrzal niepewnie na Shannon. Chcial byc przy Walcie gdy ten sie obudzi.
No dobra... odrzekl w koncu I dzieki.
--Pewnie i tak by sie nie przejal...--
Wciaz rozwarzajac wszystkie za i przeciw, wstal i wyszedl z namiotu.

[wychodzi: Michael]

Nina

Usiadła obok Walta. Ciekawe dlaczego tak długo się nie budzi... zastanowiła się głośno i spojrzała na MArshalla. Był bardzo blady. Pewnie noga bardzo mu dokuczała. Podniosła się z piasku i weszła do jego namiotu. Widziała gdzie Jack zostawił leki przeciwbólowe, więc wzięła cały słoiczek. Podeszla do MArshalla i wzięła jego dłoń. Wyprostowala ją i wysypała dwie pigułki. Podała mu wodę. Nic nie mówiąc wróciła do Walta. Nie chciała mówić "A nie mówiłam..."