Gra LOST RPG

Sal

--O tak, nie przejmuj się mną. Kto normalny dba o ciężarną?-- pomyślała Claire, patrząc na oddalajace się plecy Simona.
Dopiero pózniej skojarzyła imię dziewczyny z opowiesciami Charlie'ego, zabawą aktorską Marshalla i tym wszystkim innym, co się działo wokoło.
--No tak. Powrót bohatera.--

Marshall

Marshall dojrzał siedzącą na brzegu Claire. Dokuśtykał do niej i usiadł obok z westchnieniem - chodzenie o jednej kuli nie było łatwe.
- Sama na plaży? - zapytał ze zdziwieniem. - Czy ja ci już mówiłem, że cię podziwiam?

Sal

Mówiłeś, ale chętnie posłucham odpowiedziała z uśmiechem. [ii]Zbierałam z Simonem sól[/i] wskazała na leżący obok niej, zwiniety t-shirt. No, ale zauwazylismy Polly, i pobiegł do niej. Wzruszyła ramionami, udając, ze niewiele ją to obchodzi.
--A gdybym tak nagle zacżęła tu rodzić? Nawet nikt by nie zauwazył!--

Marshall

Marshall uniósł wysoko brwi i powiedział:
- No ładnie... A jeśli bobas będzie chciał się wydostać na zewnątrz?

Chwilę spoglądał na morze, jakby bijąc się z myślami, po czym rzekł:
- Podoba ci się imię Amy?

Sal

Amy? spojrzała na niego z zastanowieniem. Nigdy nie zastanawiała się nad urokiem lub brzydotą jakiegoś imienia. Brzmi całkiem łądnie. A czemu?

Marshall

- Gdyby to była dziewczynka... - zaczął, zmieszany Marshall. - To... eee... gdybyś nie miała lepszego imienia, to byłoby fajnie, gdybyś nazwała ją Amy...
Odwrócił wzrok i powiedział:
- Pewnie mało cię to obchodzi, ale zrobiłabyś mi tą dużą przyjemność...

Sal

Claire uśmiechnęła się ciepło. Najwyraźniej Marshallowi zależało na tym; nieważne, dlaczego, wazne, ze zalezało. A tyle chyba mogła zrobić?
Jesli to bedzie dziewczynka to, obiecuję, nazwę ją Amy. Słowo ciężarnej.

Marshall

Marshall uśmiechnął się szeroko.
- Wielkie dzięki - powiedział, patrząc na Claire. - Uścisnąłbym cię, ale boję się, że wtedy dzieciak mógłby wyskoczyć na zewnątrz...

Sal

Claire uśmiechnęła się lekko i spojrzała na niego.
Cos ci się stało? Nie wyglądasz najlepiej, wiesz?
--Wyglądasz, jakby dręczyła cię przewlekła depresja. Pomijając banana na twarzy-- dokończyła w myślach.

Marshall

- Noga trochę mnie boli... - mruknął wymijająco Marshall. Nie lubił mówić o swoich problemach, a już na pewno nie o tym, że ciągle nie może zapomnieć o tym, że jedyna osoba, którą kochał nie żyje, albo o tym jaki był bezwzględny w swojej "pracy"...
- Ale miło, że zauważyłaś... - dodał, jak zwykle robiąc sobie ze wszystkiego żarty.

Sal

Claire usmiechnęła się.
Wiesz, biedne, zranione istotki wzbudzają chyba u mnie macierzyńskie odruchy powiedziała.
Spojrzała w kierunku Polly i Simona. Facet najwyraźniej nie miał zamiaru "zaraz wracać".

Marshall

- Jak ja bym chciał mieć taką mamuśkę... - powiedział z uśmiechem Marshall. Zauważył, że wzrok Claire powędrował do Simona i Polly.
- Tak szybko nie przyjdzie... - mruknął. - Ale jak chcesz, to mogę cię odprowadzić... Co prawda jestem kulawy i mam tylko jedną kulę, ale lepszy rydz niż nic...

Sal

Mógłbyś? Claire uśmiechnęła się błagalnie,. Nie chciała stać tutaj i czekać nie wiadomo ile na ogarnietego jakimś amokiem Simona, który najwyraźniej nie widział nic oprócz zadrapań na ramionach Polly.
I Polly w ogóle.
Przyklękła ostrożnie, podniosła tobołek z kryształkami soli. Z niewielkimi problemami wyprostowała się, po czym westchnęła ciężko.

Marshall

Marshall wstał, nie wiedząc czy powinien podać rękę Claire, Przytrzymał ją lekko, gdy się prostowała, ale pomaganie jej w drodze było niemożliwe przy jego rannej nodze.
- Za dużą pomocą to ja dla ciebie nie będę... - powiedział. - Ale nic nie poradzę na bycie inwalidą...

Sal

Najwyżej odbierzesz porod. powiedziała beztrosko, posyłajac mu rozbawione spojrzenie.
Spojrząła jeszcze w stronę poranionej dziewczyny.
SCo sie jej właściwie stało?