Gra LOST RPG

Sal

Polly parsknęła śmiechem.
No dalej, dołóż mi powiedziała, kopiąc go odrobinę mocniej w kostkę.

[narracja]
Podczas, gdy Marshall i Polyl bawili się w objazdowy duet cyrkowy, Nina szła obrażona, a Jack zajmowal się głównie równomiernym rozłożeniem sił i przygotowaniem psychicznym do Rychłego Zgonu, Florence zauważyła coś dziwnego.
Nagle przed nimi pojawiła się przepaść. Głęboka, ciemna i - żeby użyć poetyckiego epitetu - bezdenna. Moze i w samej rpzepaści nei byłoby nic dziwnego, gdyby nie drewniany mostek ze spróchniałych belek zawieszony nad nią.
Flor: zauwazyłaś coś, co zmartwiło cię bardziej niż mostek. Przepaśc nie była zaznaczona na mapie w zaden sposób..
[/narracja]

Marshall

Marshall popchnął właśnie Polly, gdy zauważył przepaść.
- Nieźle... - mruknął, patrząc na chybotliwy most. Nagle w głowie zaświtała mu bardzo głupia myśl, lecz narazie nic nie zrobił.

Jack przełknął lekko ślinę, z trwogą spoglądając na mostek.
- Czy mi się wydaje czy czegoś takiego nie było na mapie? - zapytał Flor.

- Fajny most - mruknął Marshall, podchodząc bliżej i spoglądając w przepaść. Rzucił w nią jakiś kamień i zapytał:
- To jak? Przechodzimy?

Sal

Cholera Polly podeszła niepewnie do mostku i doknęła ostrożnie liny, która utrzymywała konstrukcję.
Wygląda jakby miało się zaraz rozpieprzyć. powiedziała z kiepsko ukrywanym strachem w glosie.

Marshall

Marshall podszedł do Polly. Przez chwilę chciał ją nastraszyć i udać, że spycha ją na dół, ale mruknął tylko:
- Uważaj, bo zlecisz...
Podszedł do mostku i złapał za liny służące za poręcze. Zakołysał lekko mostkiem i powiedział:
- Ciekawy jaki ma udźwig?

Sal

Polly poczuła, ze dostaje mdłości od samego patrzenia na kołyszący się mostek. Odsunęła się kilka kroków w tył i odruchowo przycisnęła rękę do ust.
Marshall, nie trzęś tym. powiedziała słabo, wpatrując się w latające na boki deski.

Marshall

Marshall natychmiast przestał, widząc, że Polly źle znosi duże wysokości.
Podszedł do niej i powiedział, kładąc rękę na jej ramieniu:
- W porządku... Ale chyba trzeba będzie przejść...

Sal

Skinęła głową i pogladziła go odruchowo po dłoni. Przez chwilę jeszcze stała, wpatrując się w milczeniu w mostek, by w koncu zapytać:
To... kto idzie pierwszy?

Marshall

- Mi obojętnie - powiedział Marshall obojętnie. - Ale nie wiem czy ta konstrukcja wytrzyma nasz ciężar razem z plecakami...

Sal

Podnoś nas dalej na duchu, do cholery warknęła, patrząc ze strachem na mostek.
Jakoś nikt specjalnie nie wyrywał się do przodu.

Marshall

- Jak dla mnie, możemy wszyscy wpakować się na niego razem - powiedział Marshall, podchodząc do mostu i łapiąc liny. - Ktoś chce żebym mu ustąpił kolejki?

Sal

Polly spojrzała na niego tak, jakby miał zamiar właśnie na ich oczach rzucić się w przepaść, ale nic nie powiedziała. Stała w miejscu, wpatrując się to w Marshalla, to w przepaść.

Marshall

- Nikt? - uśmiechnął się Marshall. - Tak myślałem...
Zrobił długi krok i znalazł się na mostku, który zatrząsł się niebezpiecznie.
- Jestem najcięższy, więc jeśli wytrzyma moje przejście, to wasze też powinien... - powiedział, robiąc pewnie następny krok.

[ja mam opisać przejście czy chcesz coś wtrącić jako narrację?]

Sal

[opisuj xP]

Polly cofnęla się odruchowo jeszcze kilka kroków w tył, wpatrując się ze strachem w Marshalla.
--Cholera. Nie spadnij.-- powtarzała w myślach, podskakując na dźwięk kazdego kolejnego kroku Marshalla

Nina

Nina odruchowo cofnęła się kilka kroków od przepaści. -Cholera, badź już po drugiej stronie, wszyscy baxmy już po drugiej stronie...-- myślała.
Chciała pójśc następna żeby mieć to jak najszybciej z głowy.

Marshall

Marshall spojrzał jeszcze w przepaść, po czym przyspieszył kroku.
Mostek zaczął się kołysać, ale Marshall nie zwalniał, tylko szedł naprzód. W pewnej chwili jednak nadepnął na starą, spróchniałą deskę, która złamała się pod jego ciężarem, a noga Marshall spadła w dół.
Przez chwilę utknął pośrodku, trzymając się kurczowo lin, lecz w końcu powoli wstał. Odetchnął głęboko i krzyknął, choć głos drżał mu lekko:
- Jeśli kogoś to obchodzi, to nic mi nie jest...
Potem ruszył do przodu i w końcu przeszedł mostek.