Gra LOST RPG

Sal

Żeby to odkopac, na przykłąd? Nie rpzyszło ci to do głowy? syknęla, wkładajac palec do ust. Moze na dole jest jakieś wejście, cokolwiek, jakiś pieprzony znak, wskazówka, cholerny tunel, moze coś, co pomoże nam to cholerstwo rozpieprzyć i wejsć do srodka. Nie wiem jak ty, ale ja mam zamair sprawdzic, co to jest, facet.

Wilk

- Ty myslisz, ze ten wlaz to tak od parady? To na pewno cale jest wybetonowane.
Wstal i wytarl rece w spodnie.
- Lepiej poszukac innego wejscia. To nie moze byc jednyne.

Sal

Niekoniecnie ywbetonowane, facet. To moze być po prostu cholerna, metalowa rura, wdrożona w ziemię powiedziała ze spokojem. Zresztą - gdyby tu ktokolwiek wylał pieprzony beton, już dawno byśmy go odkopali, stary, byłby rozlany przy samej krawedzi tego pieprzonego czegoś. Poza tym - nie musisz kopac dodała, wzruszajac ramionami.

Wilk

- To pancerne szklo nie jest tam od parady. Myslisz, ze by je tam wkladali, gdyby moznaby bylo sobie po prostu troche pokopac i wejsc? Nie sadze. Poza tym po co sie brudzic jak mozna poszukac innej drogi? Inne wejscie musi istniec. No i zostaja jeszcze conajmniej szyby wentylacyjne.

[Sal, jesli naprawde to kopanie ma cos dac, to jestem zmuszony poprosic o troche logiki]

Sal

[Nie powiedzialam, że ma coś dać, na pewno nie teraz, na pewno nie gołymi rękami. Polly to Polly - małe, nielogiczne zwierzątko, któremu jeśli już coś tlumaczyć, to łopatą, niestety]

Pauline przestała kopać i spojrzała na niego jak na ósmy cud świata.
Ty wiesz, że masz rację, cholera jasna? powiedziała nagle, ciagle trzymajac ręce w ziemi. Spojrzała w kierunku dżungli i zamyśliła się.
Czyli co proponujesz, chłopcze? zapytała, grzebiąc w ziemi.

Wilk

Simon zmarszczyl czolo, jak zawsze gdy myslal.
- Trzeba przeszukac okolice. Njlepiej na drugim zboczu pagorka. Watpie, zeby jedno obok drugiego bylo. Dobra druzyna, ruszamy - zawolal razno - Tylko nie odchodzic zbyt daleko. Nie mozemy starcic kontaktu wzrokowego!

Sal

Polly ruszyła raźno w dół wzgórza, co jakis czas sprawdzając, czy nie ma w nim jakiś drzwi.
Po kilku minutach poszukiwań zirytowała się.
--Cholera jasna, zaraz mnie jasny piorun strzeli. Wielce szanowna bananowa republiko, błagam, zrób cokolwiek, cholera jasna.-- pomyślała, po chwili uśmiechając się kpiaco. Do czego to dochodzi - Polly traci rozum i rozmawia z wyspą. --Ciekawe, z czego zrobią mi kaftanik-- zastanowiła się, wchodząd spowrotem na górę.
I wtedy potknęła się o gruby kabel.
Cholera jasna! wrzasnęła, rozcierając wygiętą pdo dziwnym kątem kostkę.

Wilk

--Nic, nic, nic...--
Simon chodzil po zboczu odgarniajac warstwy po czesci zgnilych juz lisci i zbutwialych galazek.
Uslyszal nagle klatwy Pauline.
- Polly! Nic ci nie jest?! - zawolal w blizej nieokreslonym kierunku.

Sal

Oprócz tego, że potknęłam się o jakiś cholerny kabel i skreciłam kostkę?! Nie, chyba nie, facet odkrzyknęła, po czym nagle doznała olśnienia.
Kabel, cholera jasna powiedziała chwytajac gruby sznur w rekę.

Wilk

- Kabel?!
Simon niemal krzyknal z radosci. Wiadomosc o kostce splynela po nim ja po kaczce.
Podbiegl do Pauline i chwycil sznur w reke.
- No to ty idz w jedna strone, ja pojde w druga...

Cahir

Steave doszedł ich, stali nad jakimś włazem. Co to do jasnej cholery jest?! Padł na klęczki przed włazem odczytał cyfry. Ja z tego nic nie rozumiem, właz na środku jakiejś bezludnej wyspy?

Sal

Tak, kruwa, moze jeszcze polatać mam? warknęła Polly, wskazując na swoją wykręconą kostkę.

Wilk

- O cholera, trzeba bylo od razu powiedziec... Cos na tej wyspie ludzie maja szczescie do skrecania kostek.
Pomogl Polly wstac i usadowil ja na jakims pniaku.
- Steave, chodz tu!!

Wilk

- O cholera, trzeba bylo od razu powiedziec... Cos na tej wyspie ludzie maja szczescie do skrecania kostek.
Pomogl Polly wstac i usadowil ja na jakims pniaku.
- Steave, chodz tu!!

Sal

Zaraz, macie zamiar nastawic mi ta pieprzona ksotke TERAZ?!