Gra LOST RPG

Nina

Zostanie. zapewniła go. Ty pierwszy?

Marshall

- Ja? Jeśli nie uciekniesz stąd z krzykiem... - mruknął Marshall.
Oparł ręce na kolanach, utkwił wzrok w Ninie i powiedział powoli i wyraźnie:
- Jak miałem 17 lat, zabiłem swojego ojca.

Nina

Nina tylko odrobinę rozszerzyła ze zdumienia oczy. To fakt, dośc mroczne... powiedziała oddychając głęboko i starajac się nie pokazać swojej prawdziwej reakcji, to znaczy, zbierania szczęki z podłogi. Uważaj na to. Znasz coś bardziej kompromitującego, niż facet zdradzajacy cię z ... drugim facetem na drugim końcu świata i zapewniajacy cię przez telefon ze kocha i że jak wróci, ożeni się z tobą?

Marshall

Słowa Niny sprawiły, że aż się wzdrygnął.
- Spotykałaś się z gejem? - zapytał. Zawsze miał wstręt do homoseksualistów. Mimo, że nigdy żadnego nie znał.

Nina

No zalezy jak na to spojrzeć. Bo kiedy się poznaliśmy, nie zdradzał zepędów homoseksualnych w... w żadnym aspekcie jeśli wiesz co mam na myśli. Potem wyjechał, zapewniając, ze tylko na rok i tylko zeby zarobić na nasze wesele. A mnie zachciało się odwiedzić skurwysyna. I wyszło. Gdyby nie on, nie byłoby mnie tu dziś, na tej wyspie. powiedziała obserwujac z zainteresowaniem wzorek na dywanie. A... twój ojciec... dlaczego?

Marshall

Marshall wyłamał głośno palce i powiedział.
- Bo, ogólnie mówiąc, był najgorszym gnojkiem jakiego znałem... A żeby wyjaśnić szczegółowiej, musiałbym cie najpierw opowiedzieć pewną długą i wcale nie wesołą historię...
Odwrócił na chwilę głowę i westchnął, po czym powiedział:
- A swoją drogą, to nie sądziłem, że przyjmiesz to tak spokojnie... Albo, inaczej - że tak dobrze pokryjesz prawdziwe emocje, obojętną miną.

Nina

Przygryzła wargę.
Sama nie wiem, moze z góry założyłam sobie, że na wyspie spotkam różnych ludzi, z różną przeszłościa, nie zawsze kolorową? Ale powiem szczerze, tego co powiedziałeś... albo inaczej obstawiałabym ten sekret jako coś mniej możliwego niz to, ze dziś przyleci po nas samolot...

Marshall

Marshall uśmiechnął się dziwnie.
--To tylko mała częśc mojego pieprzonego życiorysu, rudzielcu...-- pomyślał.
- Czy ja już mówiłem, że niewiedza bywa błogosławieństwem...? - mruknął.

Nina

Pewnie tak. skinęła głową. I tak sobie myslę, ze gdybyś podzielił się tym sekretem z Florence, miałbyś raz na zawsze spokój z psychoanalizą, szczęściarzu. Po prostu bałaby się ciebie. powiedziała usmiechając się. Co nie znaczy, ze ja będę, nadal mogę cię pobić. dodała po chwili.

Marshall

- Mhm - mruknął Marshall, kładąc się na kanapie. - Jak ja jej zrobię psychoanalizę, to do końca życia będzie moczyła prześcieradło przez sen - powiedział.
Na ostatnie zdanie Niny, uśmiechnął się mimowolnie i powiedział:
- Jak tak dalej będziesz się odgrażać, to naprawdę sprawię ci lanie, rudzielcu.

Nina

Nina uśmiechnęła się pod nosem. Ktoś mnie obroni. Nie brak jeszcze w tej dziczy dżentelmentów. To w najgorszym wypadku, bo zamierzam się bronić, jeśli nie pięściami, to kijem, albo jakims patykiem. Nie wyjdziesz ze starcia ze mna cąło, zapewniam cię.

Marshall

- Doktorek jest teraz kulawy i ci nie pomoże - powiedział Marshall. Usiadł i zagroził:
- Skończ mnie drażnić, bo,l mimo że mi się nie chce, to spiorę ci dupsko.

Nina

To ty skończ mi grozić. powiedziała obronnie. Ja tylko się bronię a nawet w sądzie, za zabójstwo w obronie własnej jest łagodniejszy wyrok. A poza tym, nie pozwalaj sobie z tym.. dupskiem... dodała krzyżując ramiona na piersiach.

Marshall

- Jesteś bezczelna, wiesz? - mruknął.
- A dupsko masz nawet niezgorsze, trzeba przyznać...

Nina

Nie znam osoby bardziej bezczelnej niż, ty drogi kolego. Zatem ucze się od najlepszych w tej materii. powiedziała kręcąc głową i myśląc, ze Marshalla nie da sie juz zmienić.